Analyse WK-balans na eerste ronde: Europa betaalt Zuid-Amerikaanse tol, Afrika en Azië doen amper mee

Cédric De Volder in São Paulo

Op elk wereldkampioenschap lijkt er zich een extra strijd af te spelen.  De Europese en (vooral) Zuid-Amerikaanse landen geven elkaar geen duimbreed toe. Ondertussen ligt het rijk van ‘Koning Voetbal’ enkele weken in Brazilië. En daar lijken vooral de Europese ploegen last van te hebben.

Zuid- en Midden-Amerika boven? Voorlopig wel. Enkel Ecuador en Honduras – niet meteen de meest tot de verbeelding sprekende naties op voetbalgebied – hebben hun vliegtuig al huiswaarts gevlogen. Verder zijn alle voetbalgrootheden nog present op het WK. En de heren van onder anderen Brazilië en Argentinië zouden wel eens heel lang kunnen meegaan.

Dat is dan weer niet het geval voor de Europeanen. Spanje, Italië, Engeland,… Het zijn maar enkele namen die ondertussen al opnieuw voet op Europese bodem hebben gezet. Maar dat is niet alles. Echt overtuigen deden ‘we’ nog niet. De euforie is bijvoorbeeld in België dan wel groot, maar het voetbal (voorlopig) niet om naar huis te schrijven.

Eigenlijk zeggen de Europese statistieken genoeg. Met dertien landen is het Europa het best vertegenwoordigd op de wereldbeker. Maar ondertussen zijn al zeven (!) naties naar huis. Het zegt een pak als de druk van een volledig continent dezer dagen rust op de schouders van niet alleen Duitsland, maar ook Nederland en België.

Ook bij de Afrikanen is het wederom kommer en kwel. De fans van ‘het zwarte continent’ kijken steevast met hoge verwachtingen uit naar een WK, om dan opnieuw keihard van die wolk te donderen. De ogen zijn momenteel gericht op Algerije en Nigeria, maar de kans is groot dat ook de Woestijnvossen en the Super Eagles hun koffers al mogen beginnen pakken.