WK-dagboek 19: Panini-gekte en overvolle taxi in 100% vochtigheid

Cédric De Volder in Salvador

Na een drietal weken te hebben rondgehangen in Brazilië weten we het zeker: een Braziliaan zal niet sterven van de stress. De lokale bevolking doet niet alleen alles aan een tergend traag tempo, maar is ook simpelweg lui. En onze douanebeambte op de luchthaven van Sao Paulo was daar hét bewijs van.

Ondergetekende had immers beslist om vloeistoffen - deodorant, haargel, tandpasta,... - simpelweg mee te nemen op een binnenlandse vlucht. Zo eentje waar enkel handbagage wordt meegenomen. Uiteraard ging er een rood alarm af bij het scannen van mijn tas. De beambte van dienst liet de rugzak enkele keren extra passeren, om vervolgens de schouders op te halen en me simpelweg door te laten.

Ook een taxirit is hier een ware belevenis. De chauffeurs wringen zich niet alleen in de kleinste gaatjes, maar laten ook alles toe in hun wagen. Zo stapten we - op weg naar een Braziliaans barbecuefestijn - doodleuk met z'n vijven in een piepkleine taxi. De chauffeur van dienst grijnsde eventjes en stuurde vervolgens zijn wagen in elk zichtbaar putje van het wegdek.

We herhalen het trouwens nogmaals: het is winter in Brazilië. Sommige 'locals' lopen rond met een wollen jas en een dikke sjaal, maar onze Rode Duivels zullen alleszins afzien tijdens de wedstrijd. In Salvador is het niet alleen tropisch warm, ook de luchtvochtigheid is voor westerlingen een attractie op zich.

Trouwens: ook de Panini-gekte is in Brazilië niet weg te denken. In menig shopping center verzamelen honderden mensen om - zittend op de grond - stickertjes met elkaar te ruilen. "Nee, hé. Mijn boek ligt nog in Sao Paulo", was het eerste dat op dat moment in mijn gedachten opkwam.