Analyse De Belgische ziekte: te snel tevreden

Door Johan Walckiers

Let op: ja, we zijn fier op de Belgische prestaties en ja, we zijn bij momenten ook meegegaan in de euforie. Maar nee, we zijn niet helemaal tevreden met het toernooi. Onze Duivels hebben onmiskenbaar de grootste talenten uit de geschiedenis van ons kleine land. Maar zijn die op dit WK helemaal tot uiting gekomen? Nee! En waarom? De Belgische ziekte!

Deze groep is niet gemaakt om katten naar beneden te kijken

Wilmots bedotte ons ook door heel zelfverzekerd vrijdag te komen verkondigen dat België zich zeker niet zou aanpassen aan Argentinië en dat zijn groep vol honger zat om die halve finale te bereiken. En op papier paste Wilmots ook niets aan in vergelijking met de VS. Oh ja, op één plaats: Mirallas in plaats van Mertens. Op zich maakt dat niet zoveel uit. Het was meer de manier van spelen: de kat uit de boom kijken. 

Niks verkeerd mee, maar deze groep is niet gemaakt om katten naar beneden te kijken. Ja, alle nationale ploegen waar Wilmots ooit mee speelde wel. Onze bondscoach wou nieuwe geschiedenis schrijven, maar rakelde opmerkelijk veel anekdotes uit zijn eigen verleden als speler op. Dat er gevochten moest worden, gestreden voor het vaderland. Allemaal goed en wel, maar waar past ons individueel talent in dat plaatje?

Probeer ze niet in een keurslijf te steken

Belgen willen wel eens te bescheiden zijn. Als je een ploeg hebt die qua individueel talent zijn voet kan zetten naast pakweg Frankrijk en Nederland moet je geen katten uit de boom kijken. Dan laat je de teugels vieren en zeg je: 'Jongens doe jullie ding'. Probeer ze niet in een keurslijf te steken, want jongens als Hazard en De Bruyne zijn daar niet voor gemaakt. Laat ze dartelen over het veld en zie waar je uitkomt. En het mag dan onze bescheiden mening zijn, maar volgens ons kom je daar verder mee. Gewoon laten spelen die handel...