WK-dagboek 25: Braziliaanse rouw in een marinade van samba

Cédric De Volder in Mogi das Cruzes

We waren namelijk uitgenodigd om de wedstrijd te volgen in het huisje van een Braziliaanse familie. De taferelen waren ongezien voor de gemiddelde Belg. Een complete familie, samengepakt op een (overdekt) terras. De 80-jarige oma zat negentig minuten lang te bidden, het volkslied werd luidkeels meegeschreeuwd. 

En dan... Die Deutsche Gründlichkeit op haar best. 0-1, 0-2, 0-3,... De sfeer was weg, de scheldwoorden werden bovengehaald. Al blijven Brazilianen natuurlijk goedlachse mensen. Dus wat doe je wanneer je nationale helden worden afgemaakt, afgedroogd en uitgespuwd? Je haalt extra bier, laat de barbecue ontvlammen en negeert de Duitse overwinning.

Zo gezegd, zo gedaan. De opa des huizes was verantwoordelijk voor de smakelijkste stukjes vlees, terwijl de anderen zich bekommerden om de 'samba-analfabeten'. Het feestje werd eventjes verstoord door vechtpartijen in de straten van het rustige Mogi das Cruzes, maar dat kon de pret niet bederven.

Maar hoe je de zaken draait of keert: Brazilië mag de wereldtitel op haar buik schrijven. De Goddelijke Kanaries droomden van een triomftocht in eigen land, maar botsten op Duitse efficiëntie. "En nu moeten we supporteren voor Nederland", hoorden we geregeld. "Argentinië mag de finale niet spelen in ons Maracanã.