Van Gaal: een genie met de nodige arrogantie

Ten eerste: wars van alle kritiek liet hij zijn team in een herkenbaar systeem spelen. Toegegeven, een heel bizar systeem, maar het kreeg zelfs navolging... van Argentinië, dat Nederland daarmee uitschakelde. De 5-3-2 van Van Gaal was op zijn minst gezegd bizar te noemen. Vijf verdedigers? Daar doen we toch al decennia niet meer aan mee? Maar Van Gaal haalde het van onder het stof en maakte er een succesformule van.

En niet met verdedigers die allemaal hun strepen in het buitenland verdiend hadden. Nee, hij haalde zijn jongens op bij Feyenoord en Ajax: De Vrij, Martens Indi en Blind. Daar zette hij een boom van een vent als Ron Vlaar bij en trok zomaar even Dirk Kuyt van de aanval naar de back. Gedurfde keuzes, maar allemaal geslaagd. 'Faut le faire!'

Nu van dat zootje ongeregeld een ploeg smeden

Dat hij ook nog eens zijn reservedoelman inbracht om wat penalty's te gaan stoppen tegen Costa Rica en zijn volledige kern (alle 23) aan de bak liet komen, voegt alleen maar toe aan de legende. Want, in tegenstelling met andere WK's, bulkte deze groep niet van individueel talent. Van Gaal richtte al zijn pijlen op zijn aanvalskoppel Van Persie-Robben en in mindere mate op Sneijder. En raad eens? Ook dat draaide goed uit. Van Persie was misschien wel minder, maar Robben speelde als 30-jarige het WK van zijn leven. Hij werd de belangrijkste speler en al de rest speelde in dienst. 

En nu staat Van Gaal voor een nieuwe uitdaging: van dat zootje ongeregeld van vorig seizoen bij Manchester United een ploeg smeden. Daarvoor zal hij wel enkele ponden ter beschikking nog krijgen, maar wedden dat het hem ook lukt? Als Van Gaal volgend seizoen kampioen speelt met United gaat zijn carrière van formidabel naar legendarisch. Och ja, dat arrogante nemen we er dan maar bij...