Analyse Vanhaezebrouck heeft zichzelf heruitgevonden

Door Johan Walckiers

Eén helft lang leek Gent de weg op te gaan van de openingsmatch tegen Cercle Brugge. De middenvelders leken te zwemmen tegen de stroom in en vooraan speelden Depoitre en Raman te ver van elkaar om degelijke combinaties in elkaar te boksen. Heintje haalde tijdens de rust zijn gevonden luciditeit boven en trok een nieuw vat tactische mogelijkheden boven.

3-5-2 niet langer heilig

Zijn heilige 3-5-2 werd een simpele 4-3-3 en in de tweede helft trok het ontevreden publiek in de Ghelamco Arena ineens grote ogen. Gent liep niet alleen voorbij KV Mechelen, het swingde. Knappe voorzetten, dribbels, combinaties,... het kon ineens allemaal. Pakweg vijf jaar gelden zou Vanhaezebrouck het niet eens in gedachten gehaald hebben zijn systeem te veranderen.

Tijdens de rust zouden de spelers een veeg uit de pan gekregen hebben en Hein zou ook niet te beroerd geweest zijn om na vijfenveertig minuten drie nieuwe spelers het veld op te gooien. Niet anno 2014! Met één wissel en een andere veldbezetting wierp hij de wedstrijd in een andere baan. 

Kan niet om Soumahoro heen

Yaya Soumahoro heeft daarbij punten gescoord. Het was in de voorbereiding al duidelijk dat de Ivoriaan - intrinsiek de begaafste zelfs bij de Buffalo's - klaar was voor het nieuwe seizoen. Wat hij zondag uit zijn schoenen toverde, laat het beste vermoeden. Vanhaezebrouck heeft hem op scherp gezet en laat hem nu van de ketting. 

Maar met een Soumahoro moet je praktisch 4-3-3 spelen. En dat heeft Hein nu ook gemerkt. Soumahoro is geen bankvoer. Soumahoro is een speler die - als hij zich goed voelt - altijd moet spelen. En dus zal de 4-3-3 de komende weken het leidsysteem worden. "Ik ben blij om te zien dat we nu al verschillende systemen aankunnen", zei Vanhaezebrouck. 

Gewapend tegen sluimerende revolte

Vrij vertaald: "Ik kan nog altijd teruggrijpen naar de 3-5-2." Vanhaezebrouck heeft zichzelf heruitgevonden sinds Genk. Bij Kortrijk had hij niet het potentieel om vier verschillende systemen te spelen. Bij Gent heeft hij spelers genoeg om er tien te proberen. Een topcoach moet daarmee om kunnen gaan. Hij kan overkomen als brombeer, maar zijn spelers weten beter.

Op zijn vijftigste weet Vanhaezebrouck hoe hij met jonge en oudere spelers moet omgaan. Het zal ook nodig zijn om iedereen gelukkig te houden, want met Milicevic, Pollet, Dejaegere, Van Der Bruggen, Puljic enzovoort heeft hij genoeg spelers die straks misschien reden tot klagen hebben...