Analyse Genk moet beseffen wat het in huis haalt: Vercauteren's way or the highway

Door Johan Walckiers

U weet wel nog dat Vercauteren Genk zijn laatste titel schonk in 2011. Toen hij in de zomer van het volgende seizoen echter bemerkte dat zijn eisen - qua spelerspotentieel - niet ingelost werden, trok hij zijn conclusies en pakte hij zijn biezen richting de Verenigde Arabische Emiraten. 

Veel mensen spraken toen over 'de keuze voor het geld', maar dat is niet helemaal de waarheid. Indien het Genkse bestuur Vercauteren toen gevolgd had, was er immers nooit sprake geweest van een vertrek. Zijn verleden bewijst immers dat Vercauteren enkel een competitieve groep eist. Als daar niet aan voldaan wordt, zit het scheef.

Eer aan zichzelf

Zo ook bij KV Mechelen vorig seizoen. Aan het einde van zijn rit bij Malinwa stelde Vercauteren een lijstje op met versterkingen die hij wilde voor het volgend seizoen. Te exuberant, vond voorzitter Johan Timmermans. En weg was Vercauteren. Officieel omdat ze niet op dezelfde lijn zaten. Lees: de eisen werden weer niet ingewilligd.

Bij de Rode Duivels flikte hij dat kunstje ook al eens. In 2008 werd hij assistent van de toenmalige bondscoach René Vandereycken. Het potentieel was echter nog niet wat het vandaag is en na een verlies tegen Armenië hield hij de eer aan zichzelf. 

Genk komt beloftes best na

Vercauteren moet puin gaan ruimen, net zoals hij eerder al deed bij Genk. Maar het bestuur en de Beheerraad moet wel beseffen wat het in huis haalt: iemand die geen 'nee' wil horen als het op sportieve beslissingen aankomt. Binnen de marges van het budget zal Vercauteren ook nu een lijstje voorleggen. En daar zal hij wel garanties voor gekregen hebben.

Maar o wee als straks blijkt dat de gemaakte beloftes niet nagekomen worden. Want Vercauteren is een principieel persoon en ook eerzuchtig. Vercauteren toonde net nog dat hij er niet voor terugdeinst om in zo'n geval een club in de kou te laten staan. Vraag het maar aan het Russische Samara.