Transfermarkt op hol: geld, prestige en eeuwige roem

De overgang van Javier 'Chicharito"Hernandéz kan tekenend genoemd worden voor het fenomeen: iedereen wil wel de kleuren van een topteam als Real Madrid verdedigen, zelfs als bankzitter. Want zeg nu zelf, de kans dat de aanvaller vanuit de dug-out van Manchester United de stap naar het eerste elftal van de Koninklijke zet, is toch wel bijzonder klein. Toch zijn er meer dan voldoende redenen die zijn keuze en die van vele collega’s verantwoorden.

Traditie en prestige

Ondanks een rotjaar vorig seizoen en een gebrek aan Europees voetbal slaagde Manchester United erin een aantal absolute vedetten naar Old Trafford te lokken. Zo werden in de laatste dagen van de mercato Angel Di Maria en Radamel Falcao nog binnengehaald.

United blijft natuurlijk een monument in de voetbalwereld en dat overtuigde bijvoorbeeld ook een Daley Blind. “Ik ben trots dat ik deel kan uitmaken van een van de grootste clubs van de wereld”, zo klonk het na zijn transfer. Op welke positie hij uitgespeeld zal worden, is voor de Nederlander van ondergeschikt belang. “Als ik maar minuten maak.”

Uitkomen voor een van de beste teams van de wereld: het blijft simpelweg ook een kinderdroom voor vele voetballers. Zo was James Rodriguez bijzonder duidelijk over zijn ambitie om voor Real Madrid te gaan voetballen. De Colombiaan zag na een fantastisch WK zijn droom ook uitkomen.

Money, money, money

Dat het in de moderne voetbalwereld vooral om geld draait, hoeft geen betoog. De rol van de makelaars in het opdrijven van de transferprijzen is niet te onderschatten en ook de spelers hebben op financieel vlak natuurlijk alle baat bij een transfer naar een topclub. Vanzelfsprekend staat een carrière bij een topclub ook garant met een meer dan rijkelijk salaris.  Vraag het maar aan Dedryck Boyata. Op speelminuten hoeft de verdediger amper te rekenen bij Manchester City, maar als ‘niet-buitenlander’ wilden de Citizens hem graag bij de kern houden om aan de minimumnorm te voldoen. Een lucratief loonstrookje overtuigde bijvoorbeeld ook Luke Shaw probleemloos om naar United te verhuizen. Voor zo’n 150 000 euro per week hoeft men als 19-jarige geen twee keer na te denken. Champions League of niet.

Palmares en ervaring

De kans dat men bij een topteam genre Chelsea of FC Barcelona prijzen pakt, is natuurlijk een pak groter dan wanneer men voor een subtopper of middenmoter gaat voetballen. Ook als bankzitter prijken de gepakte trofeeën op je palmares. Kijk maar naar de erelijst van Daniël Van Buyten, die de voorbije seizoenen steeds minder in de basis stond, maar zich twee jaar geleden toch Champions League-winnaar mocht noemen met Bayern.

De ervaring die men opdoet door dagelijks samen te spelen met de allerbesten ter wereld is natuurlijk ook altijd mooi meegenomen.  Al weegt deze in principe niet op tegen wedstrijdervaring, maar van het dagelijks trainen met de Ronaldo’s en Messi’s van deze wereld kan de modale voetballer zonder twijfel het nodige opsteken. Ook de omkadering en technische staf zijn in deze topclubs natuurlijk van het hoogste niveau.

Concurrentiestrijd tussen clubs

Los van de motieven van de spelers is er ook de vraag waarom de clubs zich laten meeslepen in de gekte van de hedendaagse transfercarrousel. De strijd om de handtekening van bepaalde spelers jaagt de transferprijzen vanzelfsprekend de hoogte in en men kan zich al eens afvragen waarom bij bepaalde clubs vijf spelers rondlopen voor dezelfde positie. De concurrentie verzwakken en jonge spelers opkopen om later met winst door te verkopen: het zijn concepten waar pakweg Chelsea een sport van heeft gemaakt de voorbije jaren.