Interview Denayer heeft ambitie: "Op lange termijn misschien Kompany het vuur aan de schenen leggen"
Foto: © Photonews
Een leeuw die spint als een poesje, zo kwam Jason Denayer maandag op ons over. Een beer van een vent met een timide stemgeluid. "In de matchen op training leek hij anders niet timide", knipoogde Marc Wilmots. De 19-jarige verdediger moest zelf nog wennen: "Ja ik was verbaasd", fluisterde hij.
Johan Walckiers in Neerpede
Denayer liet een stevige indruk op training, maar was niet echt indrukwekkend op zijn persconferentie. Heel rustig wel, maar het gefluister kwam amper tot aan de eerste rij journalisten. "Hoe ik te weten kwam dat ik geselecteerd was? Ik las het op internet en daarna kreeg ik heel wat berichten van familie en vrienden. Ik dacht dat ik wel eens geselecteerd zou worden voor een vriendschappelijke wedstrijd, maar ik was heel verbaasd om er bij te zijn voor een kwalificatiematch. Een vriendenmatch zou geen verrassing geweest zijn, dit wel", aldus de verdediger van het Schotse Celtic.
Ik wist dat ik bij City niet veel ging spelen
Voor Denayer ging het heel vlug. "De laatste twee jaar toch. In het begin van het seizoen had de manager (Manuel Pellegrini, Manchester City) me al gezegd dat ik mijn kans zou krijgen. In Schotland kreeg ik minuten tegen Hearts en Dundee en tijdens de tour in de VS kreeg ik ook speeltijd. Maar ik wist dat ik niet veel kansen ging krijgen bij City door de concurrentie. Celtic-coach Ronny Deila was me al een paar keer komen bekijken bij de U21 en de keuze om op uitleenbasis te gaan spelen, was snel gemaakt."
"Celtic is ook een goeie ploeg. Er waren nog andere ploegen geïnteresseerd ja, maar ik voelde vertrouwen bij Celtic. Dat ik de nieuwe Kompany genoemd wordt? Dat is een groot compliment, want iedereen weet dat hij één van de beste verdedigers ter wereld is. Op lange termijn kan ik hem misschien het vuur aan de schenen leggen bij City en de nationale ploeg", liet hij toch zelfvertrouwen blijken.
Als dit opleidingscentrum er gestaan had in mijn tijd bij Anderlecht was ik misschien niet vertrokken
Denayer werd opgeleid in Anderlecht en de Académie Jean-Marc Guillou. Daar legde hij de basis voor zijn techniek. "Op blote voeten moeten spelen is daar niet slecht voor", lachte hij. "Het was een aparte opleiding ja. Wat ik me nog herinner van Anderlecht? Dat de politie hier toen ook al zat. (lacht) Voor de rest is alles veranderd. Als dit opleidingscentrum er toen gestaan had, was ik misschien niet vertrokken. Het is schitterend."
In Celtic leert hij ondertussen de knepen van het vak. "Het Schotse voetbal is heel fysiek. Ik speel geregeld tegen aanvallers van twee meter. Daar leer je wel van. Het Engels ben ik ondertussen al wel meester, maar aan mijn Schots moet gewerkt worden. Het is iets raars hé."
Wat ik ga zingen? I believe I can fly
Gisterenavond kreeg Denayer ook zijn doop bij de nationale ploeg. En dat is voor iedereen hetzelfde: een liedje voor de groep zingen. "Ik ga het simpel houden", zei hij. "Ik denk er al een paar dagen over na. Ik denk dat het 'I Believe I can Fly' zal worden. Dat is niet te moeilijk. Maar ja, het brengt meer stress mee dan de trainingen hier", grapte de 19-jarige.
Schrijf je nu in voor de Voetbalkrant nieuwsbrief