J'aime, j'aime la vie - maar vandaag was het toch vooral une folie

Aernout Van Lindt in Luik

Het eerste halfuur op Sclessin was er al eentje in een akelige sfeer. De supporters hadden opgeroepen tot een kwartier stilte en de meesten bleven dan ook stil. Als er toch iets van geluid was, dan was het boegeroep, gefluit of roepen om het ontslag van trainer Guy Luzon en Roland Duchâtelet.

Een deel van de supporters kwam pas na een kwartier het stadion binnen, om vervolgens de negatieve gezangen massaal over te nemen. Toen Kawashima een foutje maakte en zo de bezoekers de 0-1 aanbood, schoten de fans zich ook tegen hun keeper met luid gefluit tot gevolg. Toen was de match eigenlijk al verloren voor Standard.

Bezoekers baas

De bezoekers waren namelijk baas op het veld en het thuispubliek liet de eigen ploeg in de steek. Samen ten onder heet dat: elke slechte bal werd onthaald op gefluit en boegeroep, voor goede acties - toegegeven, veel waren er niet - was er nauwelijks applaus.

De supporters van Essevee lieten vanuit de tribunes - met positieve spandoeken - horen en zien hoe je een club die in crisis zit (6 op 30 was ook niet om over naar huis te schrijven) moet steunen. Dat deden die van Zulte Waregem vol vuur, bijwijlen konden ze het gefluit zelfs overstemmen.

Ultra's verlaten hun plaats ...

En toen moest alles nog helemaal gaan ontbranden. Op het uur verlieten de Ultra's ineens hun plaats. Weg sfeer? Boos om de gang van zaken? Dat zeker en vast.

Even dachten we dat ze het voor bekijken zouden gaan houden, maar neen: ze slopen richting bank van Luzon om daar vanuit de catacomben amok te gaan maken.

En toen liep het echt mis

Stoeltjes vlogen op het veld. Genoeg voor Vertenten om het - voor een eerste keer - voor gezien te houden. Een tiental minuten rusten later kwamen de spelers (onder luid gejoel, wat anders) terug het veld op. De speaker waarschuwde: "Als het nog eens moet gebeuren, dan is de match meteen volledig gedaan." Reactie van de heethoofden: luid applaus. Er geen zin meer in, dit moet gewoon stoppen.

Extra pijnlijk: toen de spelers binnen moesten had Standard nét overgenomen op het veld. Het drukte Essevee weg en leek aanspraak te maken op de gelijkmaker. Alsof enkele fans vooral niet wilden dat hun team punten zou rapen, zo erg willen ze van Luzon en Duchâtelet af.

Verkeerde boodschap

Hetzelfde verhaal eigenlijk na de 1-2. Meteen liepen enkele fans opnieuw het veld op met als onderliggende gedachte: "Stop maar, wij willen hier geen punten." Boos, woedend. En we kunnen ze wel begrijpen: hun team geeft al weken niet thuis. Ook vandaag niet, maar dat was wel in een lastige situatie.

Het jammerlijke aan het verhaal? Dat de misnoegde supporters vermoedelijk net koren op de molen zijn van sterke man Duchâtelet. De situatie Luzon is onhoudbaar, maar welke coach kan met dit spelersarsenaal meteen wél een team op poten zetten? Extra tijdsverlies kan de club nu ook missen als kiespijn. Dat de oproer ook na de match bleef verder duren? Zinloos, want Duchâtelet en Luzon waren toen al lang weg.

Sandra Kim

En terwijl de harde kern stilaan afdroop, omdat ze wisten dat er toch geen verhaal te halen viel, probeerden de meer gematigde fans hun verdriet alvast te verdrinken in de cafés in de buurt. Inclusief een leuk muziekje, en waar wij feesten na een voetbalmatch met Christoff is dat in Luik met Sandra Kim: "J'aime, j'aime la vie."