Analyse Anderlecht-anciens moeten eens werken aan hun lichaamstaal

Met Besnik Hasi staat er immers een trainer aan het roer die met harde hand regeert. Fluwelen handschoen als het moet, maar ijzeren vuist als nodig is... En toch lijken de tieners - en prille twintigers - van Anderlecht de boodschap niet begrepen te hebben. Al zou het makkelijk zijn alles op de jongeren af te schuiven.

Silvio Proto, Olivier Deschacht en Anthony Vanden Borre moeten de kar trekken als het minder gaat, maar - met alle respect - ze mogen wel eens werken aan hun lichaamstaal. Zou u als tiener geluisterd hebben naar iemand die constant met zijn armen staat te zwaaien en afkeurend 'nee' schudt? Het hangt van persoon tot persoon af, maar ze mogen nu wel eens een voorbeeld nemen aan Steven Defour.

Defour is zo belangrijk, als voetballer, maar vooral als leider

Die is zo belangrijk in het huidige paars-wit. Als voetballer, maar vooral als leider. Defour zet spelers op hun plaats, schreeuwt ze vooruit, maar laat nooit de armen hangen of het kopje zakken. Hij geeft een voorbeeld. Dat mist Anderlecht op dit moment heel hard. Hasi zei dat zonder de juiste mentaliteit Anderlecht maar een gewoon ploegje is...

Dat komt op hetzelfde neer als zeggen dat Anderlecht zonder Defour een gewoon ploegje is. Defour neemt spelers bij de hand en weet waarover hij spreekt. Proto die een hele wedstrijd zit te roepen zonder echt iets te zeggen en Deschacht die zit te wapperen met zijn armen zonder echt aanwijzingen te geven... Nee, daar reageren jonge gasten niet goed op. We kennen onszelf nog van bij de jeugd...