Dennis Praet is de Gouden Schoen van 2014

Door Johan Walckiers

Dennis Praet heeft hiermee voor eens en altijd de criticasters de mond gesnoerd. Toen hij bij Anderlecht aankwam, stond hij al te boek als één van de grootste talenten van het land, maar die status rekte hij net iets langer dan gedacht.

Toch vierde de 20-jarige middenvelder in mei al zijn derde titel, maar het is pas sinds begin 2014 dat hij echt de verwachtingen inloste. En dat weet hij zelf ook. Ooit was het spelletje op zich genoeg, maar sinds de machtsovername van Hasi heeft hij eindelijk begrepen dat er voor een topvoetballer zoveel meer bij komt te kijken.

Snotaap wordt volwassen

Dat hij ooit - sorry Dennis - vroeg wie Marc Degryse nu wel was, is daar een voorbeeld van. Dat hij - hij was nog héél jong - vroeg tegen wie er dat weekend gespeeld werd... het is hem vergeven. Het waren de missers van de snotaap die hij nog was.

Geschiedenis van het voetbal, journalisten, imago,... het kon hem geen moer schelen. Sinds hij zich er van bewust is geworden dat een talent altijd meer onder de loep wordt genomen, is de kentering ingezet.

Ook wat die verdomde statistieken betreft. In het verleden was Praet al dikwijls eens tevreden als hij hard gezwoegd had en geen fouten op zijn conto had. In 2014 - hopelijk verklapt hij ooit het moment waarop hij die klik maakte - was enkel 'goed' spelen, niet langer genoeg.

Arbeidersvoetballer tot kostuumvoetballer

Beslissend zijn, de ploeg op sleeptouw nemen en de statistieken opsmukken, het waren woorden die sinds half 2013 steeds meer uit de mond van Praet kwamen gerold. Het was duidelijk dat Praet klaar was om van paars-wit 'zijn' ploeg te maken. Jürgen Klopp stak bij zijn doortocht in Anderlecht zijn bewondering niet onder stoelen of banken, Juventus klopt steeds nadrukkelijker aan.

En hoe bescheiden een mens ook moge zijn, dat verandert een persoon. Ook Praet, maar dan op een positieve manier, toen hij besefte dat de lof en de interesse pas kwamen nadat hij van 'arbeidersvoetballer' de stap naar 'kostuumvoetballer' maakte. Maar dan wel eentje die het Hugo Boss-hemd natmaken niet schuwt.

En dat maakt Praet vrij uniek: hij koppelt zijn genie aan werklust. Thorgan Hazard had dat ook en dat maakt dat het in het moderne voetbal gewoon geëist wordt. Als de twee laatste Gouden Schoenen ongeveer hetzelfde profiel hebben... 

Streepje voor...

De positie van aanvallende middenvelder is veranderd. Pär Zetterberg kon teren op zijn techniek, net als Mbark Boussoufa en Sergio Conçeiçao. Maar achter de spitsen moet je tegenwoordig ook kunnen lopen, tackelen en al die andere nare dingen. Bedankt Besnik Hasi dus, die Praet dat in zijn hoofd praatte. En dat streepje had hij voor op Victor Vazquez, die meer van de 'oude stempel' is.

Zeven goals en elf assists liet Praet in de Jupiler League in 2014 noteren. Dat hij ook in de Champions League uitblonk, heeft meegespeeld, daar maken we ons geen illusies bij. Maar Praet is de verdiende winnaar, en dat was Vazquez ook geweest. Maar keuzes moeten gemaakt worden en misschien had Praet echt wel dat ietsje extra...