Club Luik: een rijke historie, een mooie toekomst

Door Julien Denoël

In 1892 werd de club gesticht onder de naam Liège Football Club (of beter: Football Club Liégeois). Club Luik is de oudste Waalse club van het land. Ter vergelijking: Standard werd pas 6 jaar later opgericht. De club krijgt als bijnaam dan ook The Great Old, net als FC Antwerp.  De club krijgt stamnummer 4, een nummer waar de supporters nog steeds zeer gehecht aan zijn.

De eerste Belgische kampioen

In 1896 wordt Luik voor de eerste keer ingeschreven in de Belgische competitie. En het was meteen prijs: Club Luik werd de eerste officiële kampioen van ons land. En daar denken de rood-blauwe supporters nog vaak aan. Ook in 1898 en 1899 werden nog twee titels toegevoegd aan het palmares.

In 1910 gebeurde het onmogelijke: Club Luik zakte naar tweede klasse en zo werd het de eerste Belgische kampioen ooit die niet in de hoogste afdeling zou spelen. Tussen 1910 en 1945 wisten de Luikenaars slechts twee seizoenen opnieuw in de hoogste afdeling te spelen, met zelfs 8 seizoenen in derde klasse van 1935 tot 1943.

31 seizoenen afwezig op het hoogste niveau

Na 31 seizoenen afwezigheid op het hoogste niveau slaagt Club Luik erin om tweemaal na mekaar kampioen te spelen en zo terug naar eerste klasse te promoveren. In 1952 en 1953 eindigt het stamnummer 4 zelfs opnieuw op het hoogste schavotje. Het zijn spijtig genoeg ook de laatste titels voor de club.

In de jaren ’60 is er een tweede groeiende ploeg in de stad: Standard. De oudste club van Wallonië kan niet op tegen de macht van de buren uit Luik en Standard wordt ‘de eerste club van Luik’. Ook eind jaren ‘70 en begin jaren ’80 kent de club moeilijke jaren.

Door de komst van ene Robert Waseige, u ongetwijfeld nog bekend als bondscoach, klimt de club weer uit het dal. De Luikenaars doen weer mee bovenaan de tabel en er komen nog enkele Europese successen.

1990: het jaar van de zwanenzang

In 1987 bereikt de Great Old de finale van de beker van België tegen het KV Mechelen van Preud’homme, Koeman en Clijsters en Den Boer, die voor het enigste doelpunt van de match zorgde. Het jaar daarna won KV Mechelen de Europese Beker voor Bekerwinnaars.

Het duurt uiteindelijk tot 1990 voor Luik de beker te pakken heeft. In de finale wordt Germinal Ekeren verslagen. Dit is het laatste grote succes voor de Luikenaars en ook nog steeds het mooiste aandenken voor de meeste supporters, die zeer gehecht zijn aan deze beker.

Rocourt verlaten

In 1995 volgt er een koude douche voor ‘les petits gars de Rocourt’, zoals in het lied van Jacky Valentin wordt gezongen. Het Stade Vélodrome wordt niet goedgekeurd voor eersteklassevoetbal: enkele maanden later wordt het vernietigd en wordt er een bioscoopcomplex gebouwd.

Rocourt verlaten was een heel pijnlijke zaak voor de club. Naast sportieve degradatie wordt de club ook administratief gesanctioneerd en moet het naar derde klasse. Al snel gaat de club opnieuw naar tweede klasse, maar eerste klasse zat er de laatste 20 jaar niet meer in.

Terugkeer naar Rocourt en ambitie

Maar volgend jaar wordt er opnieuw in Rocourt gespeeld, waar een nieuw stadion gebouwd zal worden. Dat nieuws werd met veel enthousiasme onthaald door de talrijke supporters die de oudste Waalse club van het land nog heeft.

Het gaat na jaren van verval opnieuw beter met de club, dankzij het nieuwe beleid dat er gevoerd wordt. De toekomst ziet er rooskleurig uit voor stamnummer 4. De titel in vierde klasse D is het begin van hopelijk een snelle terugkeer naar tweede klasse, volgens de ambitie van voorzitter Lacomble.