Daarom is Vanderhaeghe een succescoach

Door Aernout Van Lindt

Motivator die het groepsgevoel aanwakkert

Vanderhaeghe voelt als geen ander zijn groep aan en haalt er het beste uit om ze beter te laten voetballen. "Ik heb tegen mijn groep nog gezegd dat de ploeg belangrijker is dan het individu."

"Eens je als ploeg kan schitteren, dan komt het individuele vanzelf naar boven", aldus de coach. Of zoals hij het aan het begin van de play-offs al zei: "Ik denk niet dat er bij ons iemand gaat ontploffen, ik denk dat heel de ploeg zal ontploffen."

Opmerkelijk: in Kortrijk hoor je geen gemopper, zelfs niet van bankzitters. "De sfeer is goed en de coach communiceert altijd goed over waarom hij bepaalde keuzes maakt", horen we bij Anthony Van Loo.

Altijd willen winnen, duelkracht, maar ...

Het mantra van Vanderhaeghe, duidelijk zichtbaar in de stand ook: de Kerels spelen nauwelijks gelijk, alsof het altijd alles of niets is. En die wil om te winnen gaat gepaard met duelkracht - "Je moet je duels winnen, anders kan je niet gaan voetballen."

Maar toch: in tegenstelling tot wat Michel Preud'homme ook vorige week probeerde op te dissen: niet zomaar een brute ploeg. "Blij dat we van de term houthakkersploeg af zijn, je ziet wel dat we weinig zware fouten maken en ook kunnen voetballen", ziet Van Loo het klaar.

Rustige vastheid, eerlijke bescheidenheid

Af en toe laat Vanderhaeghe zich eens gelden - ook richting arbiters - maar meestal blijft hij rustig binnen de hetze. "We gaan niet zeveren", aldus Vanderhaeghe. Of zoals Stijn De Smet het al zei: "De grootste kracht van de coach? Misschien wel dat hij de rust zo goed kan bewaren."

"Je moet het maar doen hé, in je eerste opdracht als hoofdcoach meteen geconfronteerd worden met heel veel blessures en een minder draaiende ploeg, maar hij heeft het voor elkaar gekregen."

Conclusie: Vanderhaeghe schiet dit jaar de hoofdvogel af: met een kleine kern speelt hij ook na 32 speeldagen nog mee voor Europees voetbal. Dan kom je in aanmerking voor de titel Trainer van het Jaar. "Is dat niet voor de trainer van de kampioen meestal?", besluit de coach bescheiden.

"Niet altijd? Ach, ja. Het is leuk dat zowel ik als Felice Mazzu met een kleine kern het goed doen en in onze kansen mogen geloven. Die vierde plaats is een doel, ja. Maar het is nog maar mijn eerste jaar als coach hé."