Gent, raak van het Van Avermaet-syndroom af en toon ambitie als een fiere Dierckxsens

Voor het eerst in 36 speeldagen staan de Buffalo’s eens voor meer dan een of twee dagen helemaal bovenaan. Maar het lijkt er op dat de Gentenaars zo snel mogelijk terug in een of ander wiel willen gaan kruipen, om toch maar niet te veel wind te vangen.

Greg Van Avermaetitis is de naam van een ziekte waarbij je een gelukzalige glimlach niet kan onderdrukken als je in moeilijke condities een tweede of derde plaats in de wacht weet te slepen. Ook al hunkeren de fans naar meer dan opnieuw een podiumplaats.

In hetzelfde bedje ziek

Wel: ook de Buffalo’s hebben dezelfde ziekte. Dat ook Greg Van Avermaet soms letterlijk niet lijkt te weten hoelang de laatste rechte lijn is, waardoor hij net te laat komt of net te vroeg wind vangt? Enkel leuk om de vergelijking mee op te smukken.

Dat AA Gent in de top-3 gaat eindigen? Dat is enkel mathematisch nog niet zeker, met 9 punten meer dan Standard én Kortrijk, de nummers 4 en 5. Doelstelling bereikt? Zeker.

Niemand onder de fans die het achteraf erg zou vinden als er na een knap parcours dan toch nog in Anderlecht op speeldag 10 naast de titel gegrepen wordt. En een derde plek is sowieso nog steeds Europees voetbal volgend jaar in de prachtige Ghelamco Arena.

Waar zijn de ambities?

Maar wie geen ambities durft uit te spreken, heeft er misschien ook gewoon geen. Ofwel leggen ze zichzelf alleen maar meer druk op, ofwel komt er een gelatenheid van ‘de doelstelling is bereikt.’ Misschien tactisch beter om zo de druk te proberen afhouden, maar toch: een champagnekurk waar druk op staat en er niet af mag, zorgt soms wel voor barsten in de fles.

Geef ons dan maar een goede ouderwetse Ludo Dierckxsens, die vol in de aanval trok en het niet erg vond om kilometers voorop te rijden in de wind. Liep hij soms met zijn gezicht tegen de muur? Ja. Maar hij is wel – in tegenstelling tot Van Avermaet – Belgisch kampioen bij de profs geworden.

Wieltjeszuigerij nog aan toe! Uiteindelijk: wie wil niet Shana Sonck als bloemenmeisje van een echte winnaar?