De balans van AA Gent: Topjaar in de Arteveldestad

Door Sander De Graeve

De verwachtingen

AA Gent moest na twee donkere jaren in play-off 2 eindelijk kunnen aanknopen met een seizoenseinde in play-off 1. Onder roerganger Hein Vanhaezebrouck moest en zou het lukken om de Ghelamco Arena te laten daveren.

De doelstellingen werden gaandeweg bijgesteld. Eerst werd er enkel over play-off 1 gesproken, daarna werd 'we gaan voor de derde plaats' heel erg lang het mantra.

De verwezenlijkingen

Gent begon aarzelend met een gelijkspel op Cercle Brugge, maar daarna sloeg de motor aan. Vanhaezebrouck smeedde een ijzersterk geheel dat in geen tijd meerdere systemen aankon en in het zog van leider Club Brugge aan play-off 1 mocht beginnen.

Hoogtepunt in de reguliere competitie was de thuiswedstrijd tegen Racing Genk. Het werd het strafste exploot qua dominantie en mooi voetbal waar we de laatste jaren in België getuige van waren. Ondanks meer dan 30 doelkansen én een strafschop voor Gent bleef het 0-0.

De play-offs

In de play-offs nam AA Gent, behalve in de wedstrijden tegen zwarte beest uit het Zwarte Land Charleroi, een vliegende start. Tegen Anderlecht werd de Ghelamco Arena het toneel voor één van de spannendste slotfases van het seizoen. Neto knikte uiteindelijk de winnende treffer nog binnen.

Het was vooral de zege op Club Brugge die de Buffalo's de weg richting de titel wees. Het falen van Anderlecht zorgde ervoor dat een overwinning tegen Standard in eigen huis zou volstaan. Wat die donderdagavond in Gent gebeurde, is geschiedenis.

De blikvangers

In wat vooral een collectieve prestatie was, sprongen toch enkele spelers er bovenuit. Brecht Dejaegere toonde eindelijk opnieuw zijn behendigheid, Milicevic gaf een vleug genialiteit aan La Gantoise en Thomas Foket werd de verrassing achterin. Moses Simon veroverde na de winterstop de harten van heel Gent.

Dé uitblinker dit seizoen werd Laurent Depoitre. De sterke spits die van Oostende overkwam blies iedereen weg in de concurrentiestrijd. Depoitre was heel even helemaal bovenin de topschuttersstand te vinden, maar moest het vooral hebben van zijn vele werkkracht. Onmisbaar dit seizoen.

De tegenvallers

In een kampioenenploeg is het doorgaans niet makkelijk om tegenvallers te vinden, maar bij Gent liepen er dit seizoen toch enkele rond. Meer nog dan Depoitre werd Pollet geacht het gewicht van de aanval te dragen. De Fransman kon echter nooit overtuigen en lijkt op weg naar de uitgang.

Ook voor Oussalah en Belhocine, twee pionnen gehaald op voorspraak van Vanhaezebrouck, werd het een seizoen in mineur. Oussalah begon in de basis, maar kreeg daarna af te rekenen met een karrenvracht aan blessures.

Belhocine mocht eveneens in de verdediging starten, maar mindere prestaties én ook een pak blessures lieten de veteraan in de vergeethoek belanden.