Biglia: verhaal van veel werk en grote revanchegevoelens

Door Johan Walckiers

Lazio geen topclub noemen, is misschien Italiaanse heiligschennis, maar hoge Europese pieken heeft de ploeg alvast niet gescheerd de laatste decennia. Biglia heeft sinds zijn komst naar Anderlecht altijd van het hoogste gedroomd.

Terwijl iedereen hem zei om tevreden te zijn met wat hij had, zwom de Argentijn de andere richting uit. We herinneren ons nog heel goed hoe Biglia de mixed zone van het Estadio Nacional in Brasilia kwam ingelopen na de kwartfinale van het WK 2014 tegen België.

Een aantal journalisten werd straal voorbijgelopen omdat ze nooit in hem geloofd hadden en dat ook duidelijk hadden geschreven in hun kranten. "Geen materiaal voor de Argentijnse nationale ploeg", viel er te lezen. "Niet goed genoeg" en "Hij kan enkel breed spelen en heeft geen enkele diepgang".

Gemotiveerde Biglia is goud waard

Op het einde van de mixed zone, waar we nog met twee stonden te wachten, zette hij wel zijn trainingstas neer, wuifde de bodyguard van de nationale ploeg weg en wou hij zijn verhaal doen. "Of ik verwacht had dat ik als basisspeler in de halve finales van het WK zou staan? Nee, maar ik heb er wel alles voor gedaan", aldus Biglia toen.

Ook nu weer lijkt hij de criticasters hun ongelijk te gaan bewijzen. In Engeland maken er al enkelen gewag dat de verdedigende middenvelder voer voor de bank zal worden. Het zal Biglia enkel meer motiveren. Ooit zei hij ons na een wedstrijd van Anderlecht: "Hoe meer ze me pushen, hoe gemotiveerder ik word."

Revanchegevoelens

Biglia vertrok bij Anderlecht niet op beste voet en enige revanchegevoelens zijn hem niet vreemd. Dat hij op Anderlecht ooit zal terugkeren om de fans te groeten, zal waarschijnlijk wel gebeuren. Dat hij daarbij een lange neus zal trekken naar Herman Van Holsbeeck? Ja, dat mag ook verwacht worden.