Het liep verkeerd in alle linies voor Club Brugge

Door Aernout Van Lindt

Doelman: geen Ryan

Torino is Napels niet, maar vooral: Sinan Bolat is Mathew Ryan niet. Als je als team in de problemen komt, dan kan een fantastische doelman de meubelen nog redden.

Wel: Bolat is geen geweldenaar meer. Naar Belgisch niveau zeker nog degelijk, maar minder kwalitatief als Ryan. Niet kansloos bij het eerste doelpunt, in de fout bij nummer 4 en vaak erg nerveus acterend. Op Europees niveau is dat gewoon onvoldoende.

Verdediging: wankel

Laurens De Bock zag keer op keer sterretjes dankzij Callejon, Duarte en Mechele werden keer op keer het bos ingestuurd door een snedige bal door het centrum.

Oorzaken? Geen idee, maar het geheel oogde gewoon bijzonder frêle en wankel. Elke keer Napoli op het gaspedaal ging drukken was het bijna couckenbak.

Middenveld: ongeïnspireerd

De beste middenvelder van Club Brugge was - net als tegen Moeskroen overigens al - misschien wel Thomas Meunier. Juist, de rechtsachter. Vormer deed als steeds zijn stinkende best, maar kon te weinig infiltreren.

Boli? Te weinig kwaliteit. Vazquez? Te weinig goesting. Simons? Te weinig snelheid tegen een erg fluks Napoli. Zo kom je er natuurlijk nooit.

Aanval: waar was Vossen?

Diaby en Banana dan? Dat was ook niet fantastisch te noemen. Te weinig in het spel betrokken en op de weinige kansjes die er kwamen ook totaal niet doeltreffend.

Meteen ook de vraag: waar was Jelle Vossen? Hij bleef - net als Hans Vanaken overigens - gewoon op de bank zitten. Napels zien en sterven, zo hadden ze het niet verwacht.

Coach: vreemde keuzes

"Het ging te snel voor ons", aldus Michel Preud'homme. Het zal allemaal wel. Wat ook waar is, is dat de coach enkel keuzes maakte om de schade te beperken.

Was hij verrast door de 4-3-3 van Sarri? Hij zette er niets tegenover. Met een echte 3-5-2 gaan spelen? Het was maar halfjes. Vanaken inbrengen voor een dramatische Bolingoli of Vazquez? Een extra spits? MPH liet het eerst tot 3-0 komen.