De redenen waarom Lukaku niet rendeert bij de Duivels

Lukaku is gefrustreerd bij de nationale ploeg. Al jaren werkt hij hard om de nummer 1 te worden, maar het wil maar niet lukken. In elke wedstrijd moet hij weer met het kopje naar beneden afdruipen. Gisteren slofte hij na de goal van Dries Mertens richting middenstip, te ontgoocheld om zijn ploegmaat te feliciteren.

Te weinig bruikbare ballen

Met de flankspelers die zo graag naar binnen komen, krijgt Lukaku sowieso al weinig voorzetten. Maar het probleem is dat die weinig voorzetten dan ook niet precies zijn. Als eenzame spits moet hij opboksen tegen twee verdedigers. Als hij die ook nog moet opzij zetten, is hij nooit op tijd bij een bal die een meter of twee te kort is.

Te weinig vertrouwen

Bij Everton is heel het spel van Roberto Martinez afgestemd op Lukaku. Bij elke persconferentie benadrukt de coach ook het belang van zijn spits voor het team. Bij de Rode Duivels is hij - laten we eerlijk zijn - tweede keuze na Benteke. Dat hij enkel kansen krijgt als die geblesseerd is, frustreert hem.

Lukaku is een spits waarbij het in het hoofd goed moet zitten. Hij moet zich belangrijk voelen, zoals bij Anderlecht, West Brom en Everton. Bij Chelsea geloofde Mourinho ook niet in hem en dus lukte het ook niet. Dat Wilmots hem niet liet spelen tegen Andorra was ook een serieuze klap.

Geen te beste kaatser

Romelu moet echter ook bij zichzelf te rade gaan. In de combinatie met De Bruyne, Hazard en Mertens liep het immers ook telkens fout. Als Lukaku met zijn rug naar de goal speelt en moet kaatsen - wat in potentie een één-twee kan opleveren - speelt hij de bal veel te onnauwkeurig in. Daarom ook dat Wilmots liever naar Benteke grijpt.

Te afwachtend ook

Zoals we gisteren een paar keer opmerkten, haakt Lukaku te weinig af om ruimte voor zichzelf te maken. De verdedigers spelen in een zetel omdat hij in de zestien blijft hangen. Als hij als lopende man in de zestien kan komen, zal hij ook veel gevaarlijker zijn.