Column Eén-twee van de week: "Het is niet enkel kommer en kwel, beste Toby"

Onze Rode Duiveltjes, de U17-selectie onder leiding van Bob Browaeys, deden het schitterend op het wereldkampioenschap in Chili. De knappe prestatie werd uiteindelijk beloond met een bronzen plak, in een tornooi waarin alleen de kloeke Malinezen, letterlijk en figuurlijk, een maatje te groot bleken.

Dat de jongens van de U17 die derde plek dubbel en dik verdienden, daar was iedereen het over eens, maar wat de toekomst voor hen zou brengen, dat was een punt van serieuze discussie. Waar wel consensus over was, was dat de Belgische jeugdopleiding een pluim op de hoed verdiende.

Er werd meteen een quote uit 2010 van Toby Alderweireld vanonder het stof gehaald: ‘De jeugdopleiding in Nederland is een pak beter dan in België en de jeugd krijgt er meer kansen. Daarom staan zij derde op de wereldranglijst en wij pas 68ste.’

Er werd een beetje gelachen met de arme Toby, zijn woorden zijn natuurlijk ondertussen ook wat achterhaald, maar zijn de recente successen van onze grote Rode Duivels dan enkel en alleen maar de exponent van een betere jeugdopleiding en meer doorstroming van de jeugd?

Vorige vrijdag veegde onze nationale ploeg, zeker in de tweede helft, de vloer aan met de Azzurri. Laten we even de verdedigers onder de loep nemen die, de ene al wat beter dan de andere, vrijdag de Italianen in hun greep hielden: Cavanda, Lombaerts, Alderweireld en Vertonghen.

Cavanda doorliep de jeugdreeksen van Standard, maar trok op zijn vijftiende al naar Lazio Roma. Alderweireld en Vertonghen, en ook Thomas Vermaelen, verhuisden rond hun vijftiende à zestiende levensjaar van Het Kiel naar De Toekomst in Amsterdam.

Nicolas Lombaerts werd opgeleid door Club Brugge, daar echter niet goed genoeg bevonden en gelukkig opgepikt door AA Gent. Vincent Kompany is dus eigenlijk de enige speler van de ruggengraat van de duivelse verdediging die volledig door een Belgische club is opgeleid, daar doorstroomde naar het eerste elftal en vandaar de weg naar de absolute top inzette.

Op naar het middenveld dan, met De Bruyne, Witsel en Nainggolan. De twee eerste zijn witte raven in het rijtje, Defour trouwens ook, want zij genoten hun jeugdopleiding integraal bij een Belgische club om daarna de spelers te worden die zij nu zijn.

Radja Il Ninja Nainggolan doorliep tot zijn zestiende de jeugdploegen van Germinal Beerschot, maar vond daar of bij een andere club in België niemand die in zijn talent geloofde. Hij zocht dan maar zijn heil in Italië en werd zo uiteindelijk de topper die hij nu is. Hetzelfde verhaal geldt eigenlijk voor Chadli en Dembele, die beiden geen toekomst meer hadden in België en zich via clubs in Nederland verder ontwikkelden tot topspelers.

Marouane Fellaini tenslotte werd op tienjarige leeftijd bij Anderlecht doorgestuurd en kwam pas op zijn zeventiende, na omzwervingen bij onder andere Francs Borains, Mons en Charleroi, bij Standard terecht. Een paar seizoenen later vertrok hij naar Everton.

Same old story wat de flanken en de aanvallers van onze nationale trots betreft. Yannick Carrasco en Eden Hazard werden beiden opgeleid bij onze zuiderburen, net zoals Origi en Mirallas.

Dries Mertens volgde nagenoeg hetzelfde parcours als zijn maats Chadli en Dembele. Romelu Lukaku daarentegen verwierf wel eerst naam en faam in eigen land en zocht dan pas andere oorden op, net als Michy Batshuayi, die vrijdag inviel en mogelijk onze aanvallende hoop is in bange Franse dagen volgend jaar.

Maar kom, het is niet al kommer en kwel want, beste Toby, wij staan momenteel eerste op de wereldranglijst en Nederland pas zestiende! Laten we dus vooral genieten van de prestaties van de Rode Duivels op weg naar hopelijk een schitterend EK 2016 in Frankrijk.

Eenzelfde eindresultaat aldaar als dat van de kleine broertjes in Chili, zou al fantastisch zijn! En waar dat resultaat dan exact de exponent van zal zijn, is een vraagstuk dat ik overlaat aan de specialisten …