Column Eén-twee van de week: "De fout die Mourinho maakte, heeft een naam: Romelu Lukaku"

Ware het niet voor zijn loonbrief, zou ik momenteel echt niet in de schoenen van José Mourinho willen staan. Hij wordt van alle kanten onder vuur genomen: van seksuele intimidatie en andere ongemakken jegens Eva Carneiro tot discriminatie ten aanzien van ouderdomsdeken John Terry. Om nog maar te zwijgen van de zeer tegenvallende resultaten die Chelsea laat noteren!  De zwaarste fout echter die The Special One maakte, wordt hem (nog) niet in die mate aangewreven dat hij er wakker van zal liggen.

Die fout heeft een naam: Romelu Lukaku. De supporters (en ook tegenstanders) van Chelsea beginnen zich wel wat te roeren, vooral op sociale media, maar de criticasters van de pers zijn opvallend mild. Het schijnhuwelijk tussen Mourinho en Lukaku was geen lang leven beschoren. Mourinho nam Big Rom publiekelijk zwaar op de korrel door te zeggen dat onze landgenoot te weinig mentaliteit en motivatie toonde en enkel bij Chelsea wilde blijven indien hij eerste keus zou zijn. Lukaku was in zijn gat gebeten, vertrok naar Everton en we weten allemaal hoe dat verhaal evolueert …

Chelsea won vorig seizoen de titel, met enfant terrible Diego Costa als scherpschutter, en geen Londense haan kraaide nog naar Lukaku. Nu, ik vind dat je die beesten (die hanen bedoel ik, voor het goede begrip) ook niet meteen iets kwalijk kon nemen. Lukaku maakte in zijn eerste volledige seizoen voor Everton ‘maar’ 10 doelpunten, terwijl Costa de stuurman was aan boord van de Chelsea-boot richting kampioenschap. The Special One leek weeral eens gelijk te krijgen …

Ik wist toen echter al beter. Costa, zijn voetbalkwaliteiten ten spijt, is op en naast de groene rechthoek een klojo avant la lettre! Dit seizoen staat hij meer in de spotlights naast dan op het voetbalveld en draaft zijn (schijn)huwelijk met Mourinho regelrecht richting een vechtscheiding. Wat ik toen ook al wist, is dat Romelu na het debacle bij Chelsea even in het zand zou bijten, maar als een feniks weer zou herrijzen. Zijn huidige statistieken bij Everton, die iedereen ondertussen van voor naar achter en andersom kan opzeggen, bewijzen dit overvloedig.

En toch verbaast het mij dat José Mourinho, ondanks deze voor hem toch wel compromitterende situatie, in de (internationale) pers vrij aardig bespaard blijft van allesvernietigende banbliksems. De ‘zaken’ Carneiro en Terry (komt daar nu nog Costa bij) waren blijkbaar veel sappiger, pittiger en dus interessanter om te volgen en te becommentariëren. De fans, de sociale media, de pers … ze lachen wel wat met de arme José, maar het blijft allemaal bij brave steekjes onder water.

Onterecht, volgens mij. Men zou de Portugees in pek en veren door de Londense straten moeten sturen voor zijn onvergeeflijke blunder! Het was niet de verkeerde inschatting en beoordeling van een jonge speler die nog niets had bewezen. Nee, het was niet meer of niet minder dan een van die belachelijke hersenkronkels waaraan The Special One zijn bijnaam te danken heeft. Net als Costa is Mourinho, zijn trainerskwaliteiten ten spijt, een klojo op en naast het veld en zal hij dat altijd blijven, ook met Lukaku in zijn team!  

Spijtig genoeg is dit een verhaal met veel spijt, bij alle betrokken partijen. Want, zijn onmiskenbare voetbalkwaliteiten ten spijt (sorry voor de vervelende herhalingen …), breekt Lukaku vooralsnog geen potten bij de Rode Duivels. Hoe is dat in godsnaam toch mogelijk? Kevin De Bruyne bijvoorbeeld, trouwens ook een speler met een ‘speciaal verhaal’ bij Chelsea, schittert zowel in de Premier League als bij de nationale ploeg.

Weet je wat het is? Lukaku is een speler die een coach nodig heeft die ten volle in hem gelooft, hem neemt met gebreken en kwaliteiten en zijn spelsysteem in functie daarvan durft aan te passen. Er blijft dus maar één mogelijkheid over: Roberto Martinez moet, en liefst zo snel mogelijk, onze nieuwe bondscoach worden!