Analyse Francky Dury krijgt een extra Deens argument voor een 3-5-2

Vorig jaar leek de 3-5-2 al geboren aan de Gaverbeek, toen met Kums de laatste regulator en met Conté en Bongonda twee echte aanvallende flankspelers verdwenen. Maar Dury hield vast aan zijn 4-3-3 (of 4-2-3-1) en is ook van plan dat te blijven doen.

"Het is niet het moment om na jaren een goed draaiend systeem te veranderen", liet de oefenmeester zich al meermaals ontvallen. "We willen dominanter voetbal brengen, dat wel."

En toch: door de komst van Dalsgaard is er een extra reden gekomen om die 3-5-2 zeker niet zomaar af te schrijven. De Deense rechtsachter is nog aanvaller geweest en rukt graag mee op. Een echt type Meunier - de interesse van Club Brugge was er ook niet zomaar.

Koppel dat aan de sterke aanvallende kwaliteiten van linksachter Bryan Verboom en je kan met hen als hoge backs spelen. Daartussen zijn er genoeg opties (Baudry, Sami, D'Ulivo, Godeau, Diallo) om drie centrale(re) mannen te houden. Tijdens een match kan steeds worden bijgestuurd.

En er is meer: spelers als Brebels of Ekangamene kunnen ook als vleugelbacks worden gebruikt. Zeker Verboom moet het al jaren van zijn aanvallende impulsen hebben, terwijl hij nu soms geremd wordt in zijn enthousiasme.

Met Lepoint, De Ridder en Aneke zijn er genoeg centrale mannen om het middenveld dicht te spijkeren en dominanter te voetballen in balbezit. Afkruiden met wat geniale pasjes van Kaya, werkkracht van Storm, Buyl, Cordaro, ...

En voorin twee spitsen, uiteraard. Mame Thiam zegt dan wel dat hij liefst van al op de flank speelt en dat Leye de diepe man blijft, maar eigenlijk zou er geen concurrentiestrijd met Mbaye Leye moeten zijn.

Zet de twee Senegalese spitsen gewoon - zeker zolang ze beiden in vorm zijn - in de spits naast elkaar. Dat moet zeker lukken en voor extra doelpunten zorgen. Dat Essevee Thiam graag een jaartje langer wil huren van Juventus speelt dat in de kaart.