Bekerfinale leerde ons dat vooraf praten over sterktes en zwaktes nooit een goed idee is

Doelman:

Vooraf hadden we het over Butelle, die rust brengt bij Club Brugge en op geen foutje te betrappen is. Veel sterker dan Valdes, die onzeker oogt.

De finale leerde ons: Valdes was helemaal foutloos en met enkele goede reddingen – zeker in het slot snel in de voeten van Gedoz. En Butelle? Die ging onder de bal door bij de 1-2.

Verdediging:

Achterin posteerden we Scholz tussen De Bock, Engels en Meunier. Omdat de Brugse defensie nu eenmaal betrouwbaarder is dan die van Standard.

Maar de finale leerde ons dat Diaby wel degelijk in de achterzak van Scholz zat, terwijl De Bock en Meunier door de kwieke wingers van de Rouches bij momenten werden zoek gelopen.

Middenveld:

Wie kan op tegen een driehoek Simons – Vormer – Vanaken? Niemand toch? We posteerden Trebel ertussen voor zijn werkkracht, maar de strijd op het middenveld zou gewonnen worden door blauw-zwart, zoveel was vooraf duidelijk.

Niet dus. Eerlijk? We hebben Vanaken nauwelijks gezien in de wedstrijd, omdat Trebel uitstekend speelde. Op het randje wel, twee keer geel had zeker gekund. En Dossevi was een gesel voor iedereen.

Aanval:

Refaelov zou het varkentje wel eens wassen, Diaby moest voor de doelpunten zorgen. Bij Standard kan iemand als Santini niet het verschil maken en kan enkel Dossevi de troepen van blauw-zwart pijn doen.

Mis poes. Edmilson en Dompé fladderden op de flank en maakten het zo de Brugse defensie bijzonder moeilijk. En Santini? De spits bedankte voor het vertrouwen met een doelpunt én assist. Diaby liet zich dan weer opmerken met een domme rode kaart voor natrappen.