Anderlecht-helden van 1976: "Het hoogtepunt van mijn carrière" en "Ik was 19 en weigerde een profcontract"

Vrijdagmiddag werden ze allemaal ontvangen in het Constant Vanden Stock-stadion. De sfeer was luchtig, grapjes gingen over en weer. Zelfs Gille Van Binst, toch serieus ziek, was van de partij. "Maar het gaat nu beter met mij sinds ik de juiste medicatie heb", aldus Van Binst. "Vorige maand zou ik dit glas champagne niet kunnen vasthouden hebben. Als ik een pint bestelde, moest ik maar de helft betalen..." En ja, de sfeer was gezet.

Robby Rensenbrink was één van de helden van die finale. Hij scoorde - net als Swat Van der Elst - twee goals in de 4-2-winst op de Heizel. "Wat ik me nog herinner van die ploeg? Dat we niet slecht waren hé", lachte de Nederlander. "Ik herinner me nog dat we na de gewonnen finale op restaurant zaten en dat Hans Croon naar me toe kwam."

"Je weet wel dat we niet echt goed overeen kwamen, maar ineens vraagt die me dat ik geen goed woordje voor hem kon doen. Hij voelde de bui al hangen", grinnikte Rensenbrink. "Daarop heb ik hem vriendelijk afgewimpeld. Hij mocht zijn zaakjes zelf klaren."

Swat Van der Elst stond iets verder te glunderen. "Die beelden terugzien doet elke keer deugd. Dat was mijn hoogtepunt, het mooiste moment van mijn carrière", knikte de goalgetter van toen.

En dan was er nog Michel Lomme, misschien wel het verhaal van die finale. De toen 19-jarige Lomme had amper gespeeld bij Anderlecht, maar startte in de finale. "Croon kwam naar me toe en zei dat ik speelde. Ok, antwoordde ik. En hij vroeg of ik hem wel goed gehoord had. Stress, dat kende ik niet. Toen ik op het veld kwam keek ik rond, zag 50.000 man zitten en dacht bij mezelf: 'Ok, het zit goed vol'. En daarna hoorde ik niets meer", herinnert de rechtsachter zich.

"Ik kon me concentreren op een opdracht. Kroon wist ook dat als hij me iets opdroeg, ik dat zou doen. Maar mijn carrière bij Anderlecht was kort omdat ik geen profcontract wou tekenen. Ik studeerde nog en dat was voor mij belangrijk. Goethals vroeg het me nochtans, maar ik wou niet", zegt Lomme. "Ik heb het me nooit beklaagd hoor."