Onze grootste vrees werd werkelijkheid: Rode Duivels met de voetjes op de grond, maar veel erger... Wilmots met het hoofd in de grond

Een tactisch goed spelend, sterk georganiseerd en sluw Italië. Meer was er niet nodig om de Rode Duivels over de knie te leggen tijdens hun eerste wedstrijd op het EK in Frankrijk. De bondscoach mag dan wel rust prediken en de spelers mogen hun woorden dan wel wikken en wegen, maar eerlijk? De troepen van Marc Wilmots schoten tekort.

Tactisch was het niet goed genoeg

Wilmots opteerde zoals hij dat altijd doet voor een 4-2-3-1, alleen bracht hij Marouane Fellaini tussen de lijnen als nummer 10. Wetende dat de Italianen het balbezit aan ons zouden laten, was dat achteraf gezien toch niet de juiste keuze. Een voetballende 10 zoals De Bruyne – of Hazard – had een betere optie geweest.

Bovendien slaagden onze Duivels er nooit in om die driemansdefensie van de Italianen te ontwrichten. Hazard en co voetbalden té vaak door het midden en botsten daar nóg vaker op De Rossi, Chiellini, Barzagli en Bonucci. Stuk voor stuk sluwe – maar trage Italianen – die niet liever hadden dan dat de Belgen door het centrum kwamen.

Technisch was het ook niet goed genoeg

Maar het is niet allemaal de fout van de bondscoach, natuurlijk. Onze klasbakken waren niet op de afspraak in Lyon. Hazard liet het afweten en als zelfs Kevin De Bruyne moeite heeft met zijn balcontroles, tja, dan weet je meteen hoe laat het is.

Al moeten we daar meteen aan toevoegen dat die Italianen nu toch ook niet meteen over de best voetballende ploeg op het EK beschikken. Zeker niet. Maar die mannen leggen er indien nodig wel hun hoofd voor, zelfs de aanvallende spelers. Gezien hoe uitbundig zelfs de bankzitters meevierden na de 0-2? Wel, dat zie je bij ons niét.

Waarom gaan we niet van eigen sterkte uit?

Er rest ons één belangrijke vraag voor de bondscoach: waarom gaan wij niet gewoon van eigen sterkte uit, Marc? Zoveel voetballend vermogen ter beschikking hebben, maar op de 10 kiezen voor Fellaini? Dat gaat er bij weinig mensen in. We moeten het spel maken, niet hopen of gokken op de kopkracht van Marouane.

Bij Italië is er maar één ster, en dat is de trainer: Antonio Conte. Het tactische genie smeedde een sterk geheel bij de Squadra en zijn hand is terug te zien in zijn ploeg. Die snelle kaatsen in één tijd van die aanvallers gezien? Wel, dat zie je bij ons niét.

Oplossingen zoeken

Volgens Wilmots is het goed dat het hele land nu met de voetjes op de grond staat, inclusief zijn spelers. Iedereen staat dan wel met de voetjes op de grond, maar de bondscoach steekt zijn hoofd in de grond. Het is aan hem om oplossingen te zoeken en belangrijke keuzes te maken. Als je van Zweden en Ierland wil winnen, zal het hoe dan ook beter moeten.

Wilmots gaf de voorbije weken meermaals aan dat hij niet weent, maar naar oplossingen zoekt als dat nog is. Wel, Marc, nu is het tijd om écht naar oplossingen te zoeken. Hoog tijd.