Analyse Waarom naar Deportivo, waar ook de bank dreigt? Roef moet levenslessen krijgen

We gaan beginnen met het begin. In juli beslisten ze bij het bestuur van Anderlecht, nog voor de komst van René Weiler, dat ze volop de kaart van Roef gingen trekken. In zijn entourage twijfelden ze, maar aanvaardden toch dat hij toen al eerste doelman werd. Ze hadden eerst een uitleenbeurt naar een kleinere club in gedachten, maar Herman Van Holsbeeck en co gaven de garantie dat ze volop geloven in Roef en hem minstens tot december de kans willen geven.

Als er dan een andere beslissing moest genomen worden, zien ze dan wel. Waar ze bij het bestuur niet op gerekend hadden, was dat Weiler zijn eigen koers ging varen en Roef halfweg uit de ploeg zette. En dat was voor Roef, altijd een brave, goedborstige jongen, een hele klap. Ineens bleek dat er toch wel wat mondigheid in hem zat en hij liet al snel weten dat hij in januari weg wou. In tegenstelling tot wat velen denken: zijn beslissing en niet die van managers of familie. Wel vroeg hij hen om raad, maar hijzelf wou de stap zetten.

Levensles

Roef wist immers dat de keuze van Weiler niet snel ging veranderen en hij wou spelen. Of hij dat gaat doen bij Deportivo La Coruna laten we in het midden, want ook daar krijgt hij stevige concurrentie. Maar het zal vooral een levenservaring worden die hij moet meemaken. Een andere omgeving, eentje waar hij zich wel zal moeten roeren, dat is ook wat zijn entourage hem nu wil laten meemaken.

En weg van het gepamper op Anderlecht, maar ook van het comfort van dicht bij huis te zijn altijd. Als Roef straks ja zegt tegen Deportivo moet dat vooral gezien worden als een levensles die hij al deels leerde bij paars-wit: de voetbalwereld is een harde wereld. Eentje waar je beter ook eens op tafel kan kloppen en je laat gelden op en naast het veld.