Ons oordeel over de twee eerste nieuwkomers van Beerschot-Wilrijk

Zowel Essikal als Ekangamene hebben een verleden bij Zulte Waregem, dus mocht onze Essevee-watcher zijn licht laten schijnen op de twee nieuwkomers van Beerschot-Wilrijk. Al is er bij beiden een grote premisse te vertellen: het leven ná Essevee zag er niet meteen rooskleurig uit voor de spelers. Karim Essikal kwam vanuit de jeugd van Club Brugge over naar de beloften van Zulte Waregem en maakte daar grote sier, waardoor hij van Francky Dury snel zijn kans kreeg in het A-elftal.

Na enkele bemoedigende prestaties kreeg hij letterlijk en figuurlijk een ferme opdoffer te verwerken, toen Kara Mbodj als een wildeman hem buiten westen kopte. Essikal had een zware hersenschudding en een kaakbreuk en herstelde moeizaam. Tijdens zijn uitleenbeurt aan Moeskroen kon hij zich vooral op mentaal vlak nog niet herpakken, in de fysieke 1B zal dat wel moeten als hij opnieuw boven water wil komen. Aan zijn intrinsiek talent zal het niet liggen.

En dat is overigens ook het geval bij Charni Ekangamene, die na zijn periode bij Essevee aan uitleenbeurten aan OH Leuven en NAC Breda weinig plezier beleefde. Bij die laatste club speelde de zoon van Charles en Anni (vandaar ook de voornaam Charni) nauwelijks in de Jupiler League en zelfs bij de beloftenploeg kwam hij maar acht keer in actie.

Beide spelers hadden zeker de kwaliteiten om bij een club uit de lagere regionen uit eerste klasse A uit te groeien tot een sterkhouder. Beide verdedigende middenvelders zijn polyvalent (Ekangamene kan ook op de linksachter goed uit de voeten, Essikal kan ook centraal achterin bijpikkelen) en dus een interessant profiel, zeker voor 1B. Matchritme en vertrouwen zijn nu primordiaal.