Analyse Er is maar één leider op Anderlecht

Er is weer veel te doen om René Weiler en de relatie met één van zijn topspelers, Sven Kums. We zien daarin sinds een dik jaar toch duidelijk een rode draad lopen. Weiler zoekt de confrontatie met spelers waarvan hij denkt dat ze op een andere manier willen spelen dan hij. En dat is in het verleden niet al te best afgelopen.

Kums denkt mee

Mondige spelers zijn niet zo welkom in de visie van Weiler. Kara Mbodji, dat mag ja, maar die is meer een luitenant van de Zwitser dan dat hij een rebel is. Sven Kums is er eentje die gewend is zijn mening te mogen zeggen, ook als dat ingaat tegen de gedachten van zijn coach. Hein Vanhaezebrouck betrok hem soms zelfs in de tactische besprekingen.

Kums denkt mee en is een leider door zijn kwaliteiten op het veld. En daar wringt nu het schoentje bij Anderlecht. Kums kan zijn kwaliteiten niet tentoonspreiden en raakt daardoor gefrustreerd, waardoor hij ook niet kan leiden. En Weiler wil zelf de greep op het systeem houden, dus hij laat ook weinig ruimte voor interpretatie.

Geen rebellen

Spelers moeten volgen, de coach moet de leider zijn. Vorig seizoen gingen er veel stemmen op om Youri Tielemans kapitein te maken. Het werd Sofiane Hanni, die niet echt op tafel zal kloppen. "Er moeten meerdere kapiteins op het veld staan", zei Weiler toen. Maar hij heeft liever zijn volgers. Chipciu, Appiah, Kara, daarvan zal hij nooit een verkeerd woord lezen.

De Maio en Okaka begin vorig seizoen, die sloegen al eens hard terug. En we weten hoe dat is afgelopen. Kums kreeg ook de raad om zich koest te houden, maar het is al niet de aard van het beestje om revolutie te maken. Maar binnenin...