Dit zijn de refs die het meeste en minste kaarten trekken in België, maar wordt er nu teveel of net te weinig rood getrokken in België?

Als we puur kijken naar het aantal uitsluitingen, dan is het duidelijk: Nicolas Laforge is met zijn vijf rechtstreeks rode kaarten én twee keer een uitsluiting na twee keer veruit de 'kampioen' van de rode kaarten dit seizoen.

Boucaut en Verboomen vervolledigen het podium, terwijl Dierick, Boterberg en Lardot dit seizoen nog geen enkele spelers moesten uitsluiten in hun wedstrijden. Dat is een groot verschil onderling, dat klopt zeker. Toch is er meer dan enkel de rode kaarten.

Maar wat als we ook de gele kaarten mee in aanschouw nemen? We beschouwen een rode kaart als een 'driepunter' op het gebied van disciplinaire straf, een dubbele gele kaart laten we meetellen als twee punten en een gele kaart als een punt.

Dat aantal verzamelde punten delen we vervolgens ook nog eens door het aantal wedstrijden. De 55 kaarten van Visser op elf wedstrijden staan zo in verhouding tot de 34 van Alen in amper zes wedstrijden dit seizoen voorlopig. Laforge en Alen grijpen het meest naar kaarten, Smet, Put en Lardot opvallend minder dan de rest.

Debat

Rest de vraag: trekken de refs té snel een rode kaart? Belangrijk om daarbij op te merken is dat het systeem recent ook op dat gebied ietwat veranderd is. Een fout waarvoor geel wordt gegeven door de ref, kan door de Reviewcommissie enkel bij unanimiteit zwaarder worden (bijvoorbeeld Ingvartsen tegen Zulte Waregem), als er geen kaart gegeven wordt kan dit door 9 van de 11 leden beslist worden.

Het is dan ook de vraag die we aan jullie willen stellen: wordt er te snel een rode kaart getoond op onze Belgische voetbalvelden. Discussieer mee.