Weduwe Josip Weber enorm ontroerd door eerbetoon: "Ze vergeten hem niet"

Zo kreeg ze voor Cercle-Lierse het rouwregister overhandigd. Het werd een emotioneel moment. “Vooral toen de supporters zijn naam scandeerden. Ik was voor het eerst zonder Josip in het stadion… Ik keek voortdurend rond. Waar ben je nu? Tegelijkertijd gaf het me zo veel vreugde. Ze vergeten hem niet", getuigt Irena in Het Nieuwsblad.

Bij veel acties dacht ik: Josip had die bal zó meegenomen en zó ingeschoten

Irena wilde iets teruggeven en schonk de club de voetbalschoenen waarmee Weber bij Cercle topscorer werd. “Ik wilde een deel van Josip terug op Olympia. Ik zag hem tijdens de match van in de tribune weer over het veld snijden. Richting doel. ­Zoals alleen hij dat kon. Bij véél acties dacht ik: Josip had de bal zó meegenomen en zó ingeschoten.”

De herinneringen blijven. “Ik praat liever over de lachende, enthousiaste Josip, zoals hij heeft geleefd, dan over de zieke man. Ik wil nu vooral dankbaar zijn voor het leven dat we samen hebben gehad. We wáren ook altijd samen, deden alles samen, maakten samen het eten klaar, aten altijd samen."

Hij was hulpeloos zonder mij, nu ben ik hulpeloos zonder hem

"Josip wilde me ook altijd overal bij, zelfs op zijn zakenetentjes. Hij ging ook nooit alleen weg. Hij zorgde voor het brood op de tafel en ik regelde alles. We waren twee lichamen in één ziel. Maar ik was wel de baas. Hij was misschien hulpeloos zonder mij, maar ik ben nu ook hulpeloos zonder hem.”