Analyse De metamorfose van Standard: van doelpuntenarm ploegje naar spectaculaire en trefzekere pletwals

Qua productiviteit zaten de Luikenaars lange tijd op het niveau van KV Mechelen, nota bene de rode lantaarn. De fans van Standard hadden dan ook amper iets om zich aan op te warmen. Maar zie, het kan verkeren. In amper vijf matchen - vier in de competitie en eentje in de beker - 14 keer de weg naar doel gevonden. Hoe is dat nu ineens mogelijk?

Meest opvallende ontwikkeling: Renaud Emond. De sympathieke aanvaller miste tegen Anderlecht nog een resem kansen, maar tegen Club Brugge ging de kurk van de fles met een hattrick. Ook afgelopen zaterdag tegen Lokeren trof de 26-jarige roodharige spits raak, de trein lijkt vertrokken. Eindelijk staat Orlando Sá er niet meer alleen voor. En dan is er ook nog de rentree van Duje Čop, de snelle Kroaat die lange tijd in de lappenmand lag en ook op Daknam zijn graantje meepikte.

Mayonaise pakt (eindelijk)

Maar er is meer: op het o zo belangrijke middenveld lijkt Ricardo Sá Pinto eindelijk de juiste afstelling en symbiose te hebben gevonden. Waar hij in het begin van het seizoen nog vaak opteerde voor twee brekers - Agbo en de momenteel geblesseerde Bokadi - kiest hij de laatste tijd steeds vaker voor maar één breker naast de zich snel ontwikkelende Roemeen Razvan Marin. Een echt goudhaantje op de rand van de complete doorbraak.

Als je dan op de flanken goochelaars als 'Polo' Mpoku en Edmilson hebt lopen (of Emond zoals tegen Anderlecht) dan heb je wel wat creativiteit, dynamiek en explosiviteit in de ploeg. De mayonaise pakt steeds beter, dat zagen we tegen grote rivaal paars-wit én tegen Club Brugge, dat een pandoering van jewelste kreeg: 4-1!

Nieuwe schakel

Ook het belang van nieuwkomer Gojko Cimirot mag in geen geval onderschat worden. De Bosnische defensieve middenvelder beschikt over de nodige voetballende en opbouwende kwaliteiten en doet het hart van de ploeg beter draaien. Een totaal ander type dan de Nigeriaan Uche Agbo of de tegen Eupen nog depannerende Alexander Scholz (intussen naar Brugge).

Aan welke halte de trein van Standard straks stopt, moet nog blijken, maar de Rouches zijn in ieder geval compleet onder stoom. In principe moet deze ploeg altijd play-off 1 halen. Falen, is geen optie na twee jaar in de woestijn van play-off 2. Continuïteit is nu het codewoord voor de zwierige en onvoorspelbare ploeg van Ricardo Sá Pinto. Twee matchen op rij winnen, is alvast een goed begin...