"Het gebrek aan erkenning maakte Deschacht pisnijdig, als veteraan van de club bleef hij een nuttige idioot"

Ook Hugo Camps besteedt in zijn column voor HLN de nodige aandacht aan het ervaren clubmonument van paars-wit: "De sportieve status van Olivier Deschacht bij Anderlecht is altijd die van meeloper geweest. Nuttig, ijverig, dienend. Geen Beckenbauer die de defensie dirigeerde. Door zijn jarenlange clubverleden ontstond respect dat echter niet tot gezag leidde. Hij werd door zijn vertrouwde aanwezigheid in het Astridpark de knuffelbeer van de fans", klinkt het.

Praatjes en dedain

"Dat hij met beperkt talent zo lang basisspeler kon zijn, animeerde de RSCA-fans als spiegelbeeld. Olivier Deschacht werd mythe, of dat dacht hij. Hij bleef een anonieme mandekker. Die onverschilligheid, dat schromelijk gebrek aan erkenning maakte hem pisnijdig. Frustratie woekerde. Als veteraan van de club bleef hij onverminderd een nuttige idioot. De laatste jaren kreeg hij praatjes. In de chaos raakte leiderschap zoek. Olivier voelde zich geroepen, maar vergaloppeerde zich in dedain."

Hugo Camps verwoordt het behoorlijk scherp: "Door zijn hautain misbaar voor falende collega's riep hij de kilte van de eenzame negativist over zich af. Uiteindelijk had hij alleen nog vrienden buiten het voetbal. 'Mister RSCA' was altijd eenling gebleven."