Analyse Kan Hein Vanhaezebrouck met deze ploeg écht niet beter? Misschien wel als hij het eens op deze manier probeert

Over de opstelling van Vanhaezebrouck op Stayen werd behoorlijk gepalaverd en dat had op zich nog niet eens zoveel te maken met al die afwezigen. Toegegeven, het zijn er wel wat: Najar, Kara, Deschacht (niet geblesseerd, wel in de B-kern), Onyekuru, Kums, Trebel en Dendoncker vormen een indrukwekkend lijstje. Punt is echter dat Hein met het resterende materiaal verrassend uitpakte: Zo posteerde hij Massimo Bruno bijvoorbeeld centraal, rare kronkel.

In 'Extra Time' werd er ook al een boompje opgezet over de veldbezetting en invulling bij Anderlecht: "Hij wil zijn systeem er absoluut inslijpen en kijkt niet naar de kwaliteiten van zijn spelers. Dat systeem van hem heeft echter tijd nodig. Op lange termijn kan het effect hebben, maar op dit moment is het misschien niet de juiste oplossing. Het is te moeilijk voor veel spelers", stelde Marc Degryse.

Morioka als draaischijf

Misschien kan Anderlecht wel teruggrijpen naar een - iets stabielere - 4-3-3 met naast het duo Spajic/Josué Sá (in afwachting van de terugkeer van Kara) Appiah (of Bruno) en Obradovic op de flanken. De sterk Infiltrerende Pieter Gerkens kan dan naast de veelbelovende controleur Albert Sambi Lokonga postvatten en dat in de rug van winteraankoop Ryota Morioka die tegen STVV verrassend genoeg op de bank zat. Het ontbreekt RSCA aan creativiteit en iemand die met een flits het verschil kan maken, wel de verfijnde Japanner kan dat.

De offensieve flanken zijn dan voor de rekening van de Roemeen Chipciu - vorig jaar toch belangrijk in het titeljaar - en Kenny Saief. Massimo Bruno is dan de ideale back-up op rechts. Dat is nu eenmaal een flankaanvaller, geen centrale man, Hein. Francis Amuzu en Lazar Markovic, op voorwaarde dat hij ooit 100% wedstrijdfit geraakt, kunnen dan op links postvatten en voor gevaar zorgen. En voorin in de punt? Tja, Lukasz Teodorczyk of Silvère Ganvoula. Veel keuze is er niet in de spits.