D'Alberto komt voor het eerst in drie jaar tijd terug op dodelijk ongeluk met Malanda: "Dat het zo uitgemolken zou worden in de kranten had ik niet verwacht"
Foto: © photonews
Volg Voetbalkrant nu via Instagram!
De naam Anthony D'Alberto zal jammer genoeg altijd gelinkt worden aan het dodelijke ongeval van Junior Malanda, een van de grootste beloften van België. De op dat moment 20-jarige verdediger van Anderlecht zat achter het stuur toen de zware terreinwagen op 10 januari 2015 van de weg ging.
De amper 20-jarige Malanda overleefde de klap niet. In Sport/Voetbalmagazine komt D’Alberto voor het eerst terug op het noodlottige ongeval. Het jeugdproduct van Anderlecht ging door een moeilijke periode.
"Bepaalde mensen hebben mij richting een psycholoog proberen te pushen, maar ik heb dat altijd geweigerd", vertelt D'Alberto. "Ik wil niet van een vreemde horen wat er omgaat in mijn hoofd. Ik wist toen wat ik nodig had om er weer bovenop te komen en waar ik naartoe wilde gaan met mijn leven."
"Familie is de beste psycholoog"
"De beste psycholoog die je onder de arm kan nemen, is je familie. En je vrienden. Toen ik het benauwd kreeg, kon ik mijn hart luchten bij een paar goede maten: Jordan Lukaku, Yannis Mbombo, Tortol Lumanza, Jordan Atheba, die ook in de auto zat tijdens het ongeval, en twee andere gasten buiten het voetbal. Het zijn allemaal jongens die ik al ken van mijn tien jaar."
Voor de buitenwereld was D'Alberto de zondebok. De mediabelangstelling was niet min. "Ik had er rekening mee gehouden dat het auto-ongeval breed uitgesmeerd zou worden in de kranten. Maar dat het zo uitgemolken zou worden? Nee, dat had ik niet verwacht. Op de duur begon het op mijn gemoed te wegen. Ik was zelfs lichtjes in shock. Ik dacht dat het snel zou overwaaien, dat mensen zouden overgaan tot de orde van de dag… Op een gegeven moment moet je de pagina toch omslaan."
"De roekeloosheid is eruit"
Intussen pikte D'Alberto de draad weer op. Via het Portugese Braga belandde de rechtsback op huurbasis bij Charleroi. "De roekeloosheid is eruit. Van de ene op de andere dag moest ik mij gedragen als een man. In mijn tienerjaren dacht ik enkel aan feesten. Ik besefte niet dat je bepaalde opofferingen moest doen om profvoetballer te worden. Ik heb dus een bescheiden boodschap voor de jongeren: ‘Laat de anderen maar feesten. Je hebt zulke uitspattingen niet nodig om een goede voetballer te zijn. Eens je carrière helemaal gelanceerd is, zal er voldoende tijd zijn om lol te trappen."
Schrijf je nu in voor de Voetbalkrant nieuwsbrief
