Wat hebben we geleerd van een weekje Panama, Tunesië en Engeland loeren? Kwartfinales, here we come!

Panama

Het team van Gentenaar Avila liet in zijn twee duels van afgelopen week zien hoe ze het de Belgen moeilijk kunnen maken, maar ook vooral hoe de Belgen het zichzelf makkelijk kunnen maken. Vanaf minuut 1 is de ingesteldheid van het Midden-Amerikaanse land namelijk de boel op de lange baan te schuiven.

Zolang ze geen tegendoelpunt slikken, bouwen ze allerminst kanaaltjes naar voren. Eens de tegenstand gebroken, laten ze echter bijzonder veel ruimte liggen en dan kan het snel gaan. Tegen Denemarken kraakten ze halfweg de tweede helft (0-1), tegen Zwitserland werden ze onder de mat gespeeld (0-4 bij de rust, 0-6 totaal).

Tunesië

Voor Panama moeten we dus absoluut niet bang zijn, Tunesië is een ander paar mouwen. De organisatie staat er vanop het middenveld én er is ook voetbal te zien. Dat bewezen ze zowel tegen Iran (1-0) als zelfs tegen Costa Rica (1-0). Bronn (ook al een Buffalo) zorgde voor een assist.

Toch rammelt het nog centraal achterin, een Romelu Lukaku (en Harry Kane) in topvorm moeten daar gebruik kunnen van maken om het op speeldag 3 enkel nog tot een treffen om groepswinst te maken voor Engeland en de Rode Duivels. 

Engeland

De Engelsen speelden zoals ze al de hele WK-kwalificatie eigenlijk spelen: loeren op een mogelijkheid en dan een spits die een goaltje maakt. Harry Kane zal in dat opzicht absoluut nodig zijn op het WK, en liefst in vorm.

In Nederland was het de jonge Lingard die het deed, tegen Italië was die goed voor een assist op Vardy. Onder bondscoach Southgate (ex-coach van de beloften) krijgen velen wel hun kans. Maar of we van Trippier, Dier, Rose, Pope en andere Stones echt wakker moeten liggen? 

En dan?

Ook Colombia, Polen, Senegal en Japan maakten deze week oveirgens geen onverwoestbare indruk, de kwartfinales tegen Duitsland of Brazilië lonken al. Maar wisten we dat niet al langer dan vandaag?