Van 1-0 naar 1-3! Club Brugge zet met straffe comeback in nog geen tien minuten flinke stap richting titel

Kon de opdracht duidelijker zijn voor Club Brugge? Winnen in en tegen Charleroi en de vijftiende landstitel wenkte. Met dank aan Standard, dat Anderlecht in eigen huis een 1-3 nederlaag aansmeerde.

​Ivan Leko pakte op Mambourg alvast uit met een serieuze verrassing: geen grabbelende Gabulov, wel Ethan Horvath. Het was al van eind oktober in Genk geleden dat de Amerikaan nog eens tussen de palen mocht plaatsnemen. Ook géén Hans Vanaken, wél Jordy Clasie naast Vormer en Nakamba. 

Felice Mazzu had niet gesleuteld aan het team dat vorige week drie punten meegraaide in de Ghelamco Arena. En dat was slim bekeken want al snel bleek dat het plannetje dit keer wél klopte (lees: veel beter dan in Brugge, toen het 6-0 werd). De eerste grote kans was wel voor Club. Ruud Vormer met een perfecte voorzet voor Diatta, maar de kleine Senegalees kopte bal in de handen van Penneteau. Wat een kans! 

Domme penaltyfout Dennis

Dat zouden de mannen van Ivan Leko zich nog beklagen want na ruim een kwartier ging de bal aan de overkant op de stip: Nigeriaans olifantje in een porseleinkast Dennis sprong bijzonder opzichtig in de rug van Fall en Wim Smet twijfelde niet. Een klusje voor topschutter, Kaveh Rezaei, die met sprekend gemak de 1-0 op het scorebord zette. Nummertje zestien van het seizoen voor de koelbloedige spits uit Iran. 

Blauw-zwart moest reageren, maar wat was het aanvalsspel weer steriel. Charleroi stond gewoon uitstekend en de ruimtes waren zo beperkt dat er amper openingen, laat staan doelpogingen, te noteren vielen. Wel wat hoekschoppen en vrije trappen voor de bezoekers, maar die leverden haast niks op. Gelukkig was er nog een pakkend eerbetoon aan François Sterchele, petje af voor beide supportersclans. 



Deed Club dan werkelijk niks? Een vlam van Nakamba nog, maar ook zijn buskruit mocht niet baten. Het schot van de stofzuiger uit Zimbabwe bleef hangen in het pak. Tegen een hand of arm? Wel zo volgens de meegereisde fans uit Brugge, maar Wim Smet wuifde het protest weg. Waarop de poppetjes flink aan het dansen gingen, vooral Francis N'Ganga stond op het punt om domme dingen te doen. Enfin, een valse noot om de eerste helft mee te eindigen. Volgens Leko is voetbal geen oorlog, hmm...

Club moest na de rust uit een ander vaatje tappen en deed dat ook, niet toevallig met Hans Vanaken als kraakverse kracht. De Limburgse spelmaker zwengelde de motor weer aan en je voelde gewoon dat de gelijkmaker in de lucht hing. De druk werd met de minuut groter en na een opzichtige fout op de Braziliaanse tank Wesley, niet zo gek ver buiten de zestien, mocht Ruud Vormer zijn traptechniek etaleren. De Gouden Schoen krulde het leer via Penneteau en de binnenkant van de paal binnen. 1-1! Klassegoal. 

Vanaken en Vossen flikken het

Blauw-zwart kreeg vleugels en met nog een kleine twintig minuten op de klok was het weer prijs: uitgerekend de sterk ingevallen Vanaken kon mooi voorbereidend werk van de intussen ook ingekomen Jelle Vossen afronden. De 1-2 gortdroog in de verste hoek voorbij Penneteau geknald. Het Brugse beest was ineens los want twee minuten later stond het al 1-3, dit keer kroop Vossen - wat zal het hem deugd doen - zelf in de rol van afwerker. In nog geen tien minuten orde op zaken gesteld, bijzonder straffe kost. 

Club doet alvast een gouden zaak in de titelstrijd want het telt Anderlecht - dat op vijf punten staat met nog twee matchen voor de boeg - zo goed als uit. Standard blijft dan weer op vier punten bengelen. Dat betekent dat de Rouches zelfs met een zege zondag niet over blauw-zwart kunnen wippen. De marge is er, de 15de landstitel kan zondag al een feit zijn voor Ivan Leko en zijn troepen. Een puntje volstaat...