Het meesterwerk van Leko: van onervaren coach die (volgens velen) als eerste ging vliegen tot passionele architect van geoliede kampioenenploeg

9 september 2017. Zou Ivan Leko afgelopen zondag nog eens aan die datum gedacht hebben? Op die bewuste zaterdag(avond) droop de dan nog relatief kersverse trainer van Club Brugge op Le Canonnier af. Het hoofd naar beneden, de blik stuurs en de ontgoocheling immens. Een deel van de meegereisde fans van blauw-zwart trakteerde Leko op een onzalige bierdouche en verwijten, de woede spatte eraf. Je verliest namelijk niet elke week met 2-1 van Moeskroen. 

Zo donker de 40-jarige Kroaat -  piepjong voor een voetbaltrainer - zijn voetbalwereld er toen uitzag, zo rooskleurig is het zicht acht maanden later. Na een moeizame start met een - qua resultaten - slappe voorbereiding, een bittere Europese exit en een zoektocht naar de juiste afstelling van de machine veroverde de charismatische ex-middenvelder met de fluwelen traptechniek langzaam maar zeker alle harten en hoofden. Die van de fans, die van de analisten én die van zijn spelers. 

My way

Koppig en overtuigd zoals het een topcoach in wording betaamt, hield Leko na het mislukte 'experiment' in Athene -  in feite een terugkeer naar het 'oude' systeem op vraag van de spelers - vast aan zijn 3-5-2. My way or the highway. En met succes, Club groeide na die al geslaagde start in de competitie met een vlekkeloze 15 op 15 uit tot een machine die, weliswaar hier en daar met wat geluk, de tegenstand al snel veroordeelde tot een figurantenrol. 

Met passie, spirit, energie, een duidelijke communicatie en een gezonde dosis lef wees Ivan Leko zijn ploeg de weg. Het collectief blonk uit en liet (bijna) iedereen toe om te scoren en assists uit te delen, maar er waren ook opvallende exponenten: Brandon Mechele, Marvelous Nakamba, Ruud Vormer, Hans Vanaken, Anthony Limbombe, Abdoulay Diaby, Wesley... Zoveel spelers die ook op individueel vlak progressie boekten of (opnieuw) aan het oppervlak kwamen. 

Gentleman

Toen de resultaten na de winterbreak wat tegenvielen, bleef Leko zijn voetbalvisie prediken en vasthouden aan zijn principes. Attractief en dominant voetbal, met veel kansen, een snelle balcirculatie, beweging, diepgang en spelers in de box. En nooit viel hij uit zijn rol, zelfs toen hij vorige week na die bewogen topper tegen Anderlecht bijzonder emotioneel en voor één keer behoorlijk fel uit de hoek kwam, bleef hij altijd binnen de grenzen van het fatsoen. Een gentleman pur sang. 

Nooit een kwaad woord over andere teams of andere coaches, er zijn er in onze Jupiler Pro League die daar een voorbeeld mogen aan nemen. Vult u de namen zelf maar in. Nooit gefocust op de andere(n), altijd met de hand in eigen boezem. Als het goed was, maar vooral ook als het slecht was. Zalven als het kon, slaan als het moest. Zijn eigen karakter zette hij over op zijn ploeg. Nooit opgeven, bluvn goan. 

Casino royale

Niet rekenen ook, maar full gas voetballen. Ook op training. Op het oefenveld wilde hij dezelfde intensiteit zien als in de wedstrijden. Kort(er), maar krachtig(er). Je speelt zoals je traint. Een stokpaardje van Leko. Al die tijd wist hij perfect wat hij aan het doen was, ook al leek dat voor de buitenwereld soms eens anders als hij weer eens uitpakte met een verrassende of vroege (keepers)wissel. Niet bang ook om risico's te nemen, alles of niks. Casino (royale), zoals hij het zelf zo graag noemt. 

Ook naar de pers toe altijd open, authentiek en eerlijk. Een stevig en welgemeend schouderklopje hier, een grapje met de grote smile daar. Een verademing in de soms zo gecrispeerde, kunstmatige en geforceerde voetbalwereld van schone schijn. What you see, is what you get. Leko draait niet rond de pot, niet voor en niet achter de schermen. Altijd rechtdoor, zich nooit in allerlei bochten wringend. Geen excuses.  

The Architect

Die vijtiende landstitel is dan ook de ultieme kroon op het werk, de kers op de taart voor 10 maanden hard zwoegen, 24 op 24, 7 op 7. Maniakaal en als een bezetene met zijn vak bezig. Een voetbalbeest, hij kan niet zonder. Aad de Mos zei vorige week: deze titel is van iederéén bij Club Brugge. Da's waar, maar de architect? Dat is toch lefgozer Leko. Nota bene kampioen met de club die in 2005 zijn hart veroverde. 

Wie had dat vooraf gedacht? Bij de bookmakers stond Ivan Leko - intussen ook verkozen tot 'Trainer van het Jaar' - immers met stip op één. Niet om in de lente de titel te pakken, wel om in het vroege najaar al zijn C4 te krijgen. Alle sceptici vakkundig de mond gesnoerd. Niet met woorden, wel met daden. No sweat, no glory. Kan iemand beter bij een club, bij dé Club, passen? 

? Every inch a gentleman. Ivan Leko is de Coach van het jaar! #Profvoetballer #BluvnGoan pic.twitter.com/OFl1dvbAa5

— Club Brugge KV (@ClubBrugge) 14 mei 2018