De brave Jekyll en stoute Hyde in Hans Vanaken: "Op het veld kan ik heel boos zijn op alles en iedereen, maar als er afgefloten is dan is het klaar"

"Ik kan heel goed relativeren. Dat gaat vanzelf. Op het veld kan ik heel boos zijn. Op de scheidsrechter, op mezelf of anderen als het niet loopt, maar als er eenmaal afgefloten is, dan is het klaar. Ik ben de teleurstelling meteen kwijt. We hebben verloren en het leven gaat verder. Ik neem dat niet mee naar huis, natuurlijk niet", aldus Vanaken in Sport/Voetbalmagazine. 

Altijd alles geven

Al is de lange Lommelaar wel veranderd: "Ik woon nu samen en ik vind dat mijn vriendin er thuis geen last moet van hebben als ik verloren heb of slecht heb gespeeld." Hans Vanaken heeft alvast het voordeel dat zijn vader Vital ook een profvoetballer was: "Hij gaf mijn broer en mij advies. Het belangrijkste was dat we altijd alles moesten geven, elke training. Ook al ben je teleurgesteld of val je naast de ploeg: nooit jouw kop laten hangen, juist dán alles geven. Je mag jezelf nooit iets kunnen verwijten."

Het klinkt eenvoudig, maar dat is het niet: "Je kunt je niet elke dag 100% geven. Ik denk dat niemand dat echt kan opbrengen. Het ligt ook aan jouw karakter. En dan komt het aan op het mentale aspect. Ik kan mezelf soms zo opjagen dat ik twee à drie minuten nodig heb om het te verwerken en me te herpakken. We zijn mensen en kunnen een slechte dag hebben. Die factoren spelen mee op training. Maar in het voetbal mag dat eigenlijk niet. Je moet er elke dag staan."