WK-dagboek Russia 2018: eerste impressies: Ronaldo is god en Braziliaanse journalisten zijn niet te vertrouwen

English? No..

Half de wereld lachte met de journalist die via Google Translate op zijn gsm een vraag stelde op een Franse persconferentie, maar in Rusland is die technologie broodnodig. Het begon bij de verkoper van gsm-abonnementen. 'We speak English', stond op de deur, op zijn gezicht alleen maar angst toen we hem vroegen of hij de taal van Shakespeare machtig was.

Security, security, security

Het WK kan niet veilig genoeg zijn. Op de metro werd mijn tas al zo vaak gescand in een röntgenapparaat uit de jaren '60, dat ik ervan versteld sta dat hij nog geen groene schijn kreeg. Die metrostations zijn hier trouwens meer dan een gat in de grond. Het lijken wel halve paleizen. 

In het hotel werd élke bladzijde van mijn paspoort gekopieerd, jawel, ook de dertien lege pagina's. In de stadions ga je binnen via een securitycheck zoals op de luchthaven. De enige opmerking die ik kreeg was dat mijn label van mijn flesje water moest. Ook de sponsors worden beveiligd.

Ronaldo=God

Twee dagen voor vertrek belandde er een uitnodiging van NIKE in de bus. Ik mocht de opening van een nieuw sportcentrum in hartje Moskou bijwonen. Wie daar nog zou zijn? Ronaldo (de echte) en Andrey Arshavin.

Uiteraard zeg je geen 'neen' tegen een persmoment met Ronaldo, al bleek het erg moeilijk om de Braziliaan een vraag te kunnen stellen. Eerst kregen tv-kanalen voorrang (al werd Sky Sports zomaar wandelen gestuurd), daarna was het wachten en aandringen voor de meute van de geschreven pers. Toen we allemaal afspraken: 'oké elk één vraag', en Ronaldo toestemde, werd het moment volledig gekaapt door de Braziliaanse pers. Niet te vertrouwen. Mooi centrum overigens, die NIKE BOX.

Pierluigi Collina mag MC zijn als ik ooit trouw

Tweede mediaverplichting was de briefing van de arbitrage. Je kent dat wel, de regeltjes worden nog eens uitgelegd en men geeft aan waarop men gaat letten. Ik was dus voorbereid om rustig in slaap te vallen. Dat was buiten Pierluigi Collina gerekend. De voormalige topref heeft charisma zat en hield iedereen meer dan anderhalf uur geboeid. Grazie!