De bodem lijkt bereikt: Anderlecht verliest punten tegen tien Truienaars en kan amper een kans creëren

Familiefeest op zaterdagavond waarbij zowat iedereen in het Brusselse of omstreken woont... U moet er eens bij zijn als je Anderlecht-volger. De tante - Brusselesse in hart en nieren én daarbovenop nog eens fervent Anderlecht-fan - haalde verhalen op over de tijden met Mulder, Rensenbrink, Nilis, Degryse, Zetterberg...

Kritiek

En dan volgt de storm: negativiteit alom. Neven die al jaren een abonnement hebben en die in tien jaar twee matchen misten, die hun abonnementen doorgaven aan de jongere leden van de familie met de boodschap: 'Gijle goa nuut le vrai Anderlecht zien'. Het leek ons representatief voor de sfeer die er voor Anderlecht-STVV hing.

Zelfs de opstelling mét Bakkali, maar ook met Milic, Kums en Gerkens en zonder Dimata kreeg kritiek. Op Twitter gelezen: "Zes gratis kaarten voor Anderlecht, maar op restaurant blijven zitten. Kiezen tussen filet mignon en RSCA was nog nooit zo makkelijk." Tja, dan kan enkel een klinkende (reeks) overwinning(en) de teneur doen keren.

Zelfs tegen 10 geen kansen

Maar ja, dan komt STVV op bezoek en heeft Marc Brys daar een muurtje gemetst waar de Oost-Duitsers jaloers op waren geweest. Toporganisatie! Bakkali en Amuzu mochten ballen pompen zoveel ze wilden, Texeira en Tomiyasu wisten er wel raad mee. En zelfs een - terechte - rode kaart voor Ceballos na een zware overtreding op Saelemaekers bracht geen soelaas voor Anderlecht.

Niet door een gebrek aan proberen van Bakkali en Amuzu, maar het probleem was dat Santini tegen een overmacht van drie tegen één stond en weinig hulp kreeg in de box. De Kroaat kende dan ook zijn beste dag niet. En dan heb je aanvallend weer een probleem. Hoe krijg je dat evenwicht tussen genoeg mensen in de box en genoeg mensen die de bal daar kunnen brengen?

Mogen we? Crisis!

Het is moeilijk met deze Anderlecht-kern. Opbouwend ben je niets met dat centrale drietal. Milic was de enige die probeerde mee in te schuiven, maar... tja. Niet om te huilen met de wolven in het bos, maar dat leek op bijzonder weinig. Dat muurtje van Brys kregen ze niet omver, niet het juiste materiaal ervoor.

Bakkali had het één helft geprobeerd, maar niemand nam het over. Een paar afstandsschoten en voor de rest geen uitgespeelde kans tegen tien man, dat kan je in het Constant Vanden Stock-stadion aan niemand verkopen. "Wij willen voetbal zien", galmde door het stadion. Mogen we nu dan het woord 'crisis' gebruiken Hein?