Analyse "Dodelijke getuigenis voor Delferière": Hoe de Belgische arbitrage een nieuw nekschot krijgt, geloofwaardigheid helemaal weg

"Die getuigenis van die autohandelaar is dodelijk", aldus Peter Vandenbempt in Het Journaal. Daarmee lijkt alles meteen gezegd, zeker en vast over de rol van Sébastien Delferière in het verhaal 'Operatie Propere Handen'. 

Waar clubs en makelaars al wel eens vaker de grenzen opzoeken, gaat het vooral over de strafbaarheid. Als Bayat en Veljkovic aan de schandpaal worden genageld, dan zullen ze vermoedelijk ook een beroepsverbod kunnen krijgen. 

Als na onderzoek blijkt dat ze toch nog onschuldig zijn aan fraude of witwaspraktijken, dan is hun naam wel degelijk bezoedeld, maar er zijn wel al vaker gekke Houdini-trucs uitgehaald van mensen die plots toch terug in het voetbalwereldje terecht konden. Hetzelfde voor de clubs en betrokken personen daar.

Voor Delferière (en Vertenten) is dat anders. Zelfs als ze worden vrijgesproken of ze zich niet actief schuldig hebben gemaakt aan matchfixing, zal hun naam vanaf heden altijd verbonden worden aan deze zaak. Binnen de arbitrage gaat het namelijk ook over integriteit en die is nu sowieso al zwaar aangetast.

Dat uitgerekend twee van onze absolute toppers nu in vieze papieren zitten, steekt uiteraard extra hard. De arbitrage lag de voorbije maanden en jaren al zo hard onder vuur, dat dit extra koren op de molen is van alle criticasters.

Nekschot

Degradatieduels van de voorbije seizoenen, net als bepalende wedstrijden voor titels of Europese plaatsen krijgen opnieuw een ferme, wrange nasmaak bij de supporters, een gevoel dat ingebakken zit in de voetballerij - zeker in ons land. 

Geen enkele wedstrijd van Delferière of Vertenten zal in de toekomst nog serieus genomen worden door de supporters. Een nekschot voor de geloofwaardigheid, waar veel werk zal aan zijn om überhaupt opnieuw tot een geloofwaardige voetbalsport te komen in ons land.