Drie of vier? Eigenlijk heeft Hein Vanhaezebrouck geen keuze
Met drie of met vier achteraan? Hein Vanhaezebrouck heeft twee weken om er eens over na te denken. De twee laatste competitiewedstrijden werden het er vier en dat bracht wel wat succes op. Met drie... dat is moeilijk met het aanwezige potentieel.
Er loopt geen Kara Mbodji meer rond die - en ondanks zijn knieproblemen - een defensie op zich was. Kara is fysiek indrukwekkend, heeft een goed positiespel en kan een hele verdediging leiden. Drie kwaliteiten die niemand van de huidige verdedigers bezit.
Met drie achteraan spelen, is iets dat wereldwijd steeds meer en meer gedaan wordt, maar je moet er ook de spelers voor hebben die tactisch slim genoeg zijn en die elkaar aanvoelen. Milic, Lawrence, Sanneh, Vranjes, sorry, maar daar moet je iets simpeler voor in elkaar boksen.
Sanneh: nooit verticaal
Vooral Sanneh valt - ja, rekening houdend met zijn acht miljoen - uit de toon. De Gambiaan moet wel tijd krijgen om zich aan te passen, maar afgaand op wat hij individueel liet zien de eerste maanden lijkt er toch een probleem. Uitvoetballen doet hij niet, want hij legt de bal steeds breed. Verticaal spelen zit niet in zijn spel.
Vorig seizoen zette Hein Vanhaezebrouck Leander Dendoncker centraal in zijn defensie. Waarom? Gewoon omdat hij een uitvoetballende verdediger nodig had. Buiten Bornauw heeft hij die nu niet. En die is nog iets te groen om heel de verdediging te leiden. Toch maar op vier houden?
Schrijf je nu in voor de Voetbalkrant nieuwsbrief
KV Mechelen
