Relaxte Marco Bürki spreekt over Essevee en broer Roman: "Dortmund - Club? Heb tv moeten uitzetten - beetje saai"

Met een sweater van de Brooklyn Nets aan, kwam hij rustig de perszaal in het oefencentrum aan de Gaverbeek binnengewandeld. “Neen, ik ben nog niet in New York gaan kijken. Het staat wel op mijn lijstje ooit, ik kijk graag naar basketbal. Maar het is vaak te laat om vanuit Europa te kijken naar wedstrijden.” Dan maar over naar de orde van de dag en een zestal hete topics.

Over zijn positie

“Linksachter spelen? Neen, dat ben ik niet gewoon. Ik speel normaal gezien centraal achterin, al stond ik ooit wel links in een driemansdefensie. Het is nieuw voor me, maar het loopt wel steeds beter.”

Over Demir, zijn concurrent op linksachter

“Ik kwam misschien met een gelukje in de basiself terecht door het vaderschap van Erdin. Maar we helpen elkaar en het is een van mijn beste vrienden binnen het team. Of hij me tips geeft? Neen, dat niet. Maar iedereen speelt toch  op zijn manier op het veld. Hij legt wel uit hoe sommige spelers van de tegenpartij spelen.”

Over broer Roman

“Ik heb het moeten leren dat ik de ‘broer van’ ben, maar ik ben vooral trots. Het blijft mijn broer en het is een hele goede doelman. Vragen over hem? Neen, die storen me niet. Ik heb er wel nooit aan gedacht om keeper te worden, ook al was ons papa er ook eentje. Iemand moest de ballen naar mijn broer trappen.”

Over Dortmund – Club Brugge

“Ja, ik ben geobsedeerd door voetbal. Soms misschien zelfs een beetje te veel. Ik kijk ook graag naar voetbal, maar ik moet eerlijk zeggen: ik ben gestopt met kijken na 80 minuten. Het was me een beetje te saai, onze match tegen Club was helemaal anders. Wat ik gedaan heb? Ik ben gaan slapen, de dag nadien was het training hé in de voormiddag.”

Iemand moest de ballen naar Roman trappen

Over de eerste keer écht ver weg van huis

“Toen ik bij Young Boys speelde, woonde ik ook alleen. Maar wel dicht bij het stadion en ook op een kwartiertje van ons ouderlijk huis. Dan is het nu wel wat anders in Merelbeke. Maar goed: Zwitserland is niet zó ver weg. Nu ik wat meer speel, zullen de ouders misschien wat meer komen kijken – vanuit Dortmund sta je snel in Waregem.”

Over eindelijk spelen

“Is het al meer dan een jaar geleden dat ik nog eens twee keer op een rij in de basis stond? Neen, dat wist ik zelf niet. De tijd gaat enorm snel, je traint en je leeft en er zijn ook altijd wel voorbereidingen die het een hels ritme maken. Maar ik ben in ieder geval blij met de kansen die ik nu krijg. Het geeft vertrouwen. Het gaat elke dag beter.”