Opinie Het graf van Vanhaezebrouck werd door zijn bazen en door zichzelf gedolven
Foto: © photonews
Je weet dat het op Anderlecht gevaarlijk wordt als de top in slechte tijden de steun voor de trainer uitspreekt. Dat was zo in het vorige regime en dat is zo in het nieuwe. In Jan Breydel timmerden zijn ploeg en hijzelf de laatste nagel in de doodskist.
Het was ook een onhoudbare situatie geworden. Coucke had intern al laten weten dat hij 9 op 9 wou in die laatste drie matchen voor de winterstop, maar bij de eerste de beste stop werd die ambitie al onmogelijk. Verliezen tegen Cercle Brugge... Het kan, maar vooral de manier waarop Anderlecht reageerde in die tweede helft heeft Hein de kop gekost.
Excuses
Er zijn excuses legio... Er werd slecht ingekocht. De spelers zijn niet complementair, vooraan is er te weinig kwaliteit, er zijn geen creatieve spelers, de jeugd moet nog veel boterhammen eten... Maar op de duur kan je zelfs met de beste wil van de wereld geen excuses meer inroepen.
Dat deed Hein ook niet na Cercle. Aan zijn gezichtsuitdrukking zag je dat hij de bui ook al zag hangen. Maar ook wel zelfgezocht toch. De match tegen Cercle bijvoorbeeld. Een Cobbaut die bijna vijf maanden geen match op niveau meer speelde, ineens met Kristal Abazaj komen aandraven, blijven vasthouden aan die driemansverdediging, een investering van 8 miljoen op de bank laten...
Als dat allemaal verkeerd uitdraait, weet je dat de perceptie sowieso tegen je zal zijn. Niet enkel de perceptie, maar ook de realiteit. Na vijf maanden had Vanhaezebrouck ook nog steeds geen basiself. Vijf overwinningen in 22 matchen... Ongezien! De spelers hielpen niet door om beurten eens te blunderen. Toegegeven, onder Roger of Constant had hij al lang buitengelegen. De vraag is trouwens ook wie met deze kern veel beter gaat doen.
Wie nu?
Want je moet nu niet afkomen - met alle respect - met een Francky Dury of Glen De Boeck. Daar ga je de achterban niet mee kalmeren. Het zal een naam moeten zijn. Maar wie gaat op dit moment dit zootje willen opkuisen?
Jeugd ok, maar velen zijn nog niet klaar om bij een topclub wekelijks het verschil te maken. Velen moeten nog heel wat stappen zetten. Bornauw - hij mag dan wel veel lof krijgen - maakt nog te veel fouten. Amuzu zijn statistieken zijn voor een winger ook niet schitterend. Lokonga wisselt nog veel goed met middelmatig af. En over de anciens zullen we maar zwijgen, want die willen ook maar niet opstaan.
Vanhaezebrouck hoopte - bij gebrek aan beter - door veel jeugd te integreren de periode tot Nieuwjaar te kunnen overbruggen door de publieke opinie - en die van zijn bazen - zo aan zijn kant te krijgen. Maar het ontbreken van vloeiend spel en zichtbaar systeem gaven hem de doodsteek.
En nu? We zijn benieuwd wie Anderlecht uit zijn hoge hoed gaat toveren. Iemand die zelf ook kan toveren hopelijk, want een cadeau is het huidige Anderlecht absoluut niet.
Schrijf je nu in voor de Voetbalkrant nieuwsbrief