Analyse Lukebakio bewijst het ongelijk van Weiler: de jongen waarvoor elke coach best een handleiding meekrijgt

In 2016 moest Lukebakio, na een heel seizoen schipperen tussen A- en B-kern (en zelfs C-kern), noodgedwongen zijn valiezen pakken. René Weiler had duidelijk gemaakt dat hij niet op hem kon rekenen en liet het bestuur weten dat ze hem beter lieten gaan. Hij werd op de laatste dag van de zomertransfermarkt verhuurd aan Toulouse.

De schoolmeester

Daar kwam hij amper aan spelen toe door administratieve problemen. Maar Weiler was toen ook van mening "dat hij er zelfs nooit zou spelen als het wel in orde was". Weiler was de schoolmeester die niet van zijn regels afweek en er niet mee omkon als zijn leerling eens te laat op training verscheen of thuis iets vergat. Een paspoort bijvoorbeeld... 

Nu goed, Friedhelm Funkel wordt daar ook bijzonder ambetant van hoor. Onlangs wees hij Lukebakio nog eens publiekelijk terecht omwille van zijn gedrag. Ook bij Düsseldorf is de winger immers al verschillende keren te laat gekomen, tot ergernis van zijn coaches en ploegmaats. 

De vaderlijke aanpak

Het verschil is dat Funkel hem even hard aanpakt, maar dan wel op een vaderlijke manier. Na zijn uithaal in de media zette Funkel Dodi één match op de bank, maar liet hem daarin wel nog drie minuten invallen. Kwestie van hem toch te betrekken. De wedstrijd erna was het vergeven en vergeten en mocht hij weer starten, na nog eens nadrukkelijk op zijn plichten gewezen te zijn.

Het speelvogelgehalte zal je nooit uit het ranke lijf van de 21-jarige krijgen. Maar dat is ook zijn kracht. Als hij vertrouwen voelt, zal hij niet door een vuur gaan voor zijn trainer, maar wel acties proberen die hij anders achterwege laat. In een keurslijf ga je hem nooit kunnen steken, maar met 7 goals in 14 matchen, waarvan 8 als titularis, zijn de cijfers op dit moment wel in de buurt van die van de Hazards en Mertens... Toch niet slecht.