Analyse Niks om jaloers op te zijn: de warboel waar Rutten orde moet in creëren

Rutten is gewend van in superprofessionele structuren te werken, terwijl Anderlecht op dat gebied sinds de overname nog steeds een bouwwerf is. Iedereen zoekt er nog naar zijn plaats en juiste taakomschrijving. Gisteren was er toch weer een kleine verborgen sneer, al zal hij publiekelijk nooit iemand persoonlijk op de korrel nemen. Intern is dat een andere zaak...

Interne warboel

"Ik ga niet meer in de valkuil lopen om zoals op Standard Dimata en Trebel te vroeg te brengen, dat neem ik 'onszelf' kwalijk." Rutten kreeg immers groen licht van zijn medische staf om de twee te laten spelen, waarna ze hervielen. Dat hij daardoor twee spelers weken kwijt was, viel niet te best.

Of dat Pär Zetterberg zonder verantwoording aan hem af te leggen elke dag op het trainingsveld mag rondlopen. De bedoeling van het Anderlecht-bestuur is duidelijk met de Zweed, maar Rutten heeft het nog nooit meegemaakt dat er mensen in zijn staf zitten die hij eigenlijk binnen de club niet op de vingers mag tikken.

Toekomst

Ook de aanhoudende geruchten over zijn toekomst storen hem, al laat hij dat niet merken. "Jongens, 't is jullie goed recht die vragen te stellen, maar voor mij telt enkel de volgende match. Maar ik begrijp dat jullie dat moeten doen." Dat er misschien al een beslissing is genomen, dat kan. Maar Rutten vindt het ook niet zijn taak om daar licht op te werpen. Dat is aan het bestuur, maar die houden het midden tussen blijven en moeten vertrekken: "'t hangt af van de resultaten". 

Het is een kader waarin hij niet gewend is te werken. En waarin - dat moet iedereen toegeven - het ook moeilijk functioneren is. Hoe sneller Anderlecht zijn structuur weer helemaal op poten krijgt, hoe sneller het aan de wederopbouw kan beginnen. Maar op dit moment zou het voor elke coach - zeker met de publieke perceptie van de ploeg - geen sinecure zijn. Want: media, fans, zelfs bestuur... ze hebben allemaal hun mening. Maar er wordt er maar één op afgerekend.