Miguel Van Damme over zijn strijd tegen leukemie: "Na twee aardappelen schillen moest ik stoppen"

"Leven van dag op dag. De ene dag heel goed zijn en met de hond wandelen, de dag erna uitgeteld in bed liggen en je rotslecht voelen. Er zijn momenten geweest dat ik vreesde dat het slecht zou aflopen", vertelt hij in S/V Magazine. 

"Ik ben heel positief aan de behandeling begonnen, maar een paar maanden later – rond november, december – zat ik heel diep. Écht ziek. Hoofdpijn, overgeven, amper kunnen eten, hoge bloeddruk… Die chemo was puur vergif. Ik geraakte amper de trap op, kon met moeite uit bed komen."

De simpelste taken kon hij niet meer doen. "Zelfs de simpele dingen, zoals bijvoorbeeld aardappelen schillen, kon ik niet. Na twee patatten moeten stoppen, uit schrik dat ik zou flauwvallen."

Voor een sportman is het nog moeilijker om zich daarbij neer te leggen. "Ik kan gemakkelijk drie kwartier lopen aan 13 of 14 kilometer per uur, maar toen ik na een kuur voor het eerst opnieuw ging lopen, moest ik na amper 10 minuten – aan 8 kilometer per uur – stoppen. Voor mijn ziekte liep ik aan dat tempo soms achterwaarts mee met mijn schoonzus, om haar een beetje te treiteren, toen kon ik zelfs niet meer babbelen. Helemaal óp."