Nummer 34 voor Ajax: de titel voor Abdelhak Nouri

De voetbalwereld is al maanden lyrisch over Ajax. Ze knikkerden Real Madrid, Juventus en ei zo na Tottenham uit de Champions League. Aanvallend voetbal met zó veel jong talent.

Van dé vier toptalenten uit de Ajax-jeugd blijven er nochtans maar twee meer over: Matthijs de Ligt en Donny  van de Beek. (*) Steven Bergwijn vertrok al op zijn dertiende naar PSV, maar wil deze zomer eigenlijk terugkeren. En dan is er nog Abdelhak Nouri.

Nouri kreeg op 8 juli 2017 een hartaanval tijdens een oefenwedstrijd tegen Werder Bremen en liep daarbij onherstelbare hersenschade op. ‘Appie’ was amper twintig toen het drama zich afspeelde.

Nouri belandde op zijn zevende bij Ajax. Samen met Bergwijn speelde hij in de jeugdreeksen alles kapot. Ze waren in de wieg gelegd om in het eerste elftal van Ajax te belanden.

Maar Bergwijn vertrok dus naar PSV. Nouri bleef wel en deed steeds meer van zich spreken. De compilatiefilmpjes op Youtube zijn jammer genoeg grotendeels hoogtepunten bij het tweede elftal in de Nederlandse tweede klasse of de U19 in de Youth League. Maar dan nog.

In die ‘Champions League U19’ kreeg hij een stevige trap te verwerken van één of andere onbeduidende Rus. Nouri schudde eens het hoofd en maakte de beenhouwer een paar minuten later compleet belachelijk.

Hij fakete een pass, maar trapte over de bal en liep vrolijk voorbij de tegenstander die op de grond lag en tot op vandaag wellicht geen idee heeft wat er in die bewuste fractie van een seconde gebeurde. Ook de Ligt en van de Beek speelden in dat Youth League-team.  

Zijn Ajax-ploegmaats  grepen zich naar het hoofd en vergaten haast verder te voetballen. Zodanig onder de indruk van het genie. ‘Appie’ zag dingen die niemand zag, deed dingen die niemand kon.

Ook zijn diepsteekpasses waren uitzonderlijk. Hij slaagde er in die een terugdraaiend effect te geven zoals bij een dropshot in het tennis. Meer dan eens verkeek de vijandige doelman zich daarop en zag die hoe een Ajax-speler simpel kon afwerken omdat hij in niemandsland stond.

Voor aanvang van het seizoen 2016-2017 werd de net negentien geworden dribbelaar naar de A-kern gehaald. Nouri koos voor rugnummer 34. Ajax was al sinds 2014 op 33 titels blijven steken. Het werd maar eens tijd voor nummer 34. En daar wou hij absoluut bij helpen.  

Op 21 september debuteerde hij voor het eerste elftal in de beker. Tegen Willem II mocht hij na een minuut of zeventig invallen. Tijdens zijn opwarmbeurt rolde zijn naam al door de ArenA. Zowat iedereen had hem al wel eens aan het werk gezien of van hem gehoord of gelezen.

Een paar minuten na zijn invalbeurt, scoorde Lasse Schöne een vrije trap. Net voor affluiten kreeg Ajax er nog eentje op een interessante plaats. De ervaren Deen ging achter de bal staan, maar Nouri stapte op hem af: “Mag ik hem nemen?” Nouri kreeg hem ook. En scoorde.

Ajax zou dat seizoen uiteindelijk één punt te kort komen om kampioen te spelen. Ook Nouri beleefde een vervelend seizoen. Hij zou uiteindelijk maar vijftien keer in actie komen voor het eerste elftal. In de tweede klasse was hij met tien doelpunten en elf assists wel de grote man.

Dan moest het seizoen 2017-2018 maar dat van de grote doorbraak worden. Maar dat eindigde dus al op 8 juli. “Zijn hart maakte een schijnbeweging”, zou Ajax het later verwoorden in een pakkend filmpje.

Er kwam een massa volk op straat in Nederland. Over de clubgrenzen heen. Iedereen leefde mee met die guitige jongen die toch o zo goed kon voetballen. Ook fans van Feyenoord en PSV. Nouri belandde in een coma zonder enige hoop op herstel. Een Stig Broeckx-mirakel bleef uit.

Bergwijn zou later na een doelpunt geregeld '34' vormen met zijn twee handen en ook zijn ploegmaats bij Ajax hebben het in interviews nog vaak over hem. 

Het verloop van een voetbalcarrière valt niet te voorspellen. We zullen nooit weten hoe ver ‘Appie’ zou zijn geraakt als het noodlot niet had toegeslagen. Maar Nouri zou dit seizoen altijd bij de achttien van Ajax zijn geweest. Hij had ‘the most exciting team in the world’, zoals ze dit seizoen bij momenten werden genoemd nóg mooier kunnen doen voetballen.

Maar dat vervaagt natuurlijk bij het persoonlijke drama voor de familie Nouri.

Uit de biografie die Henk Spaan over Nouri schreef, bleek dat het zijn grote droom was om door te breken bij Ajax, maar dat hij net zo graag op een pleintje in Amsterdam ging voetballen met zijn vrienden.

Het doet denken aan de uitspraak van Thomas Foket, toen zijn transfer naar Atalanta afketste omdat er een hartkwaal was ontdekt en het niet zeker was of hij ooit nog zou mogen voetballen. “Ik wou terug bij Dilbeek gaan spelen. Als ik maar mocht blijven voetballen.”

Dat zou bij Appie zeker ook het geval geweest zijn. Er zijn geen woorden voor om te omschrijven hoe oneerlijk het is dat het leven van zo’n jonge kerel plots op pauze is gezet.

We kunnen enkel hopen dat hij ergens beseft hoezeer hij een motivatie- en inspiratiebron is geweest en zal blijven voor zijn Amsterdamse vrienden, voor ‘the most exciting team in the world’. Voor zo veel voetballertjes. Of ze nu talent hebben of helemaal niet.

Stay strong, Appie!

* Frenkie de Jong kwam pas in 2015 over van Willem II