Toch wel frustraties bij ervaren Anderlecht-pion: "Toen het minder liep, dacht ik toch 'geef me nu eens een kans'"

Boeckx kwam na de komst van Thomas Didillon niet meer in het stuk voor. "Het is gewoon niet gelopen zoals ik gedacht had. Op collectief én individueel vlak. Ik had gehoopt om te kunnen spelen toen het wat minder liep en het deed dus pijn dat ik uiteindelijk geen kans heb gekregen", zegt hij in S/V Magazine.

Al is hij ook realistisch. "Als je een heel jaar traint en alles geeft voor je club, dan wil je dat beloond zien worden in het weekend. Dat er niets van kwam, was moeilijk om te aanvaarden. Met mijn coaching, ervaring en voetballende kwaliteiten dacht ik belangrijk te kunnen zijn voor de ploeg. Als een trainer het anders ziet, dan moet je werken en zwijgen. De trainerswissels hebben mij zeker niet geholpen. Als drie verschillende trainers mij niet opstellen, wil dat ook iets zeggen."

Boeckx was één van de belangrijke pionnen in de kampioenenploeg van René Weiler, maar moest dus terug naar de achtergrond. "Ik heb wel op mijn tanden moeten bijten. Ik was de oudste. Ik moest dus positief blijven en de jonge spelers begeleiden. Als je niet speelt, is het niet gemakkelijk om dat te blijven. Maar wanneer de ploeg niet draaide dacht ik: geef mij nu eens een kans, misschien kan ik het tij doen keren."