Interview Didier Laporte, 25 jaar bij Anderlecht en de langstzittende stadionomroeper van België: "Die penalty van Gillet tegen Brugge... Romelu en ik stonden met onze rug naar het veld"
Foto: © photonews
Fans van Anderlecht weten wanneer hij niet in het stadion is... De stem van Didier Laporte is immers een gewoonte geworden in het Astridpark. Al 25 jaar is hij stadionomroeper bij paars en wit. "En ik doe het nog even graag als die eerste keer", verzekert hij.
Laporte is 'The Voice van Anderlecht', al 25 jaar laat hij de teamopstellingen en de doelpuntenmakers enthousiast door de boxen schallen. "Ik probeer het publiek meer mee te slepen dan 25 jaar geleden, stadionomroepers moeten ook evolueren."
Didier, je bent de langstzittende stadionomroeper van België. Bij Anderlecht ben je zelfs de oudgediende. Hoe ben je aan dat jobje geraakt?
"Ik was op dat moment al stadionspeaker bij de Rode Duivels. Op een dag vroeg Michel Verschueren me om naar zijn bureau te komen om eens te praten. Hij vroeg me of ik geïnteresseerd was en dat was vrij snel beklonken."
Wat zijn je mooiste herinneringen?
"De allerschoonste blijft toch die Champions League-campagne 2000-2001. Real Madrid, Manchester United... Daar hoef je geen tekening bij te maken."
En dat je op de Fan Dag Kompany mocht aankondigen?
"Dat staat toch in mijn top drie, zeker! Kippenvel man. Ik kende Kompany al als jonge gast en dan komt hij terug als de grote meneer die hij is geworden. Hij zei een paar jaar geleden dat hij niet zou terugkomen om uit te bollen. En hij heeft woord gehouden."
Heb je tijdens die 25 jaar een band opgebouwd met bepaalde spelers?
"Iedereen is wel vriendelijk, maar met Olivier Deschacht, Romelu Lukaku en Silvio Proto heb ik toch een goeie band. Ook met Fernando Canesin. Zondag kwam hij nog direct naar mij toe om me te groeten."
Je hebt uiteraard wel wat meegemaakt in die periode?
"Veel gelachen vooral. Lukaku scoorde eens en ik riep de verkeerde naam af. Na de match stond hij al vlug bij mij: 'Zeg, dat was wel mijn doelpunt hé!'. Of toen Gillet die penalty nam voor de titel tegen Club Brugge (2012). Romelu zat toen al in Engeland, maar hij was komen kijken. We stonden allebei met onze rug naar het veld omdat we niet durfden kijken. Achteraf sprongen we allemaal op elkaar. Dat is nog op tv geweest denk ik."
En de mindere momenten?
"Die zijn er ook geweest ja. Heel recent zelfs nog. (lacht) Maar wat me altijd zal bijblijven is die testmatch in Standard. We hadden alles in het stadion al in gereedheid gebracht om te vieren, maar dan die ontgoocheling..."
Alé, nog 25 jaar erbij Didier...
(lacht) Bedankt!
Schrijf je nu in voor de Voetbalkrant nieuwsbrief
